Φυσικά κι έχω κλάψει δημόσια - μόνο μια και δυο φορές; Και εννοείται πως μετά το ποπ, δεν έχει στοπ. Το ένα δάκρυ φέρνει το άλλο και καταλήγεις σ' ένα ξέφρενο *μπουχουχου*. Έχεις τον πόνο σου, έχεις και το άγχος μήπως κάνει ποτάμι η μάσκαρα στα μάγουλα σου και μεγαλώσει το κακό. Δεν μπορώ να σου πω να μη φοράς μάσκαρα, αλλά μπορώ να σου πω ότι υπάρχει τρόπος για να κρατηθείς και να μην αρχίσεις το κλάμα μπροστά σε κόσμο, σε λεωφορεία ή μετρό, σε μπαρ ή εστιατόρια, στο αυτοκινήτο ενώ είσαι κολλημένη στην κίνηση και ακούς Ρέμο ή στο σούπερμαρκετ που καταλάθος βρέθηκες στο διάδρομο με τα αλλαντικά - ήταν τρελή αδυναμία του Μπάμπη.
1. Μείνε εκτός από όλα αυτά τα γεγονότα που θα σε ταράξουν. Είστε έξω για φαγητό με τους γονείς σου, για παράδειγμα, και στην λένε που βγαίνεις όλη την ώρα, στην λένε για τα μαθήματα που χρωστάς, για το αγόρι σου που δεν τους αρέσει, για το δωμάτιο σου που δεν είναι ποτέ μαζεμένο, βγάζουν όλα τους τα παράπονα σ΄ ένα (ευχάριστο) γεύμα με λίγα λόγια. Αντί να αρχίσεις να τους λες τα δικά σου παράπονα και να δακρύζεις από τα νεύρα σου, απλά μην μπεις εξαρχής σε αμυντική θέση. Το μυστικό είναι να μην προκαλέσεις εσύ η ίδια τον εαυτό σου ώστε να βρεθεί σε συναισθηματική έξαρση, μίλα ήρεμα και προσπάθησε όλες οι φράσεις του τύπου ''Δε θα μου πείτε εσείς τι θα κάνω, γιατί θα φύγω από το σπίτι'' να γίνουν '' όσο μένουμε κάτω από την ίδια στέγη, πρέπει να με αντέχετε και να σας αντέχω''. Να ξέρεις ότι τα δικά σου λόγια είναι αυτά που θα σε κάνουν να κλάψεις, παρά όλα όσα σου λένε οι άλλοι. Στο χέρι σου είναι λοιπόν να συγκρατηθείς! Εύκολο δεν είναι, λίγη πρακτική θέλει.
2. Να σου αποσπάσεις την προσοχή. Βάλε το δάκρυ σου σε μια μικρή παύση. Επανάλαβε από μέσα σου το αγαπημένο σου τραγούδι ή στείλε τον εαυτό σου νοητά στο happy place σου. Σκέψου ευχάριστα πράγματα, παίξε με το δαχτυλίδι σου, αν είσαι σε κάποιο καφέ πιες μια γουλιά από το ρόφημα σου, αν είσαι σε εστιατόριο φάε μερικές μπουκιές από το φαγητό σου, με λίγα λόγια, όπου κι αν είσαι απλά άλλαξε το επίκεντρο του ενδιαφέροντος σου. Θα νιώσεις μεγάλη ανακούφιση όταν θα συνειδητοποιήσεις ότι τελικά μπορείς να ελέγχεις τον εαυτό σου (δεν το καταφέρνουν όλοι).
3. Κάνε τα κόλπα σου. Εσύ που ξέρεις τον εαυτό σου καλύτερα από τον καθένα, ξέρεις πώς να βρεις το αντίδοτο στο κλάμα. Ας πούμε, όταν έχω άγχος ή θέλω να κλάψω, ξεσπάω στα νύχια μου. Η blogger Joanna Goddard καθυστερεί λέει το ξέσπασμα σε κλάματα με το να δαγκώνει το δέρμα ανάμεσα σε δείκτη και αντίχειρα - όλα του τρελού θεότρελα - γιατί ο σωματικός πόνος σταματάει τον συναισθηματικό. Άλλη λέει ότι σηκώνει ψηλά το κεφάλι για να μη γίνει η αρχή για τα πρώτα δάκρυα. Πολλές φορές, το να κάνεις ένα βήμα πίσω ή να πας μια βόλτα, αν έχεις τη δυνατότητα εκείνη τη στιγμή, μπορεί να σε σώσουν από το να δείξεις την αδυναμία σου.
4. Προειδοποίησε τον άλλον. Απλά για να ξέρει τί τον περιμένει. Στη δικιά μου περίπτωση δεν ισχύει, αλλά έρευνες έχουν δείξει πως όταν προειδοποιείς τον άλλο ότι πρόκειται να κλάψεις ή να ξεσπάσεις, συνήθως αυτό δε συμβαίνει. Κι αν συμβεί, τουλάχιστον δεν έσκασε στα ξαφνικά.
Καλά, μπορείς να κλάψεις πρώτα μ' αυτό εδώ το βίντεο, κι έπειτα εφαρμόζεις όσα είπαμε!
