Σημάδια ότι είσαι περισσότερο η μαμά του παρά η κοπέλα του

Το ότι τα κορίτσια ωριμάζουν πιο γρήγορα από τα αγόρια είναι γεγονός. Σε περίπτωση που τα φτιάξεις με κάποιον της ηλικίας σου, θα έχεις κι ένα μικρό ρόλο αντίστοιχο ... της μαμάς του. Φυσικά, όσο πιο ανώριμο είναι το αγόρι σου (σόρρυ κιόλας ε) τόσο μεγαλώνει αυτός ο ρόλος. Θα δεις ότι δεν είναι απλό ενδιαφέρον για το άτομο που είσαι μαζί ή τρυφερή προσπάθεια να το συμβουλεύεις/προστατεύεις από αγάπη, είναι κάτι σαν ανάγκη πλέον επειδή βλέπεις ότι αρκετά πράγματα δε θα τα σκεφτεί καν και η μανούλα του δεν είναι παρούσα όλη τη μέρα (έχει και δουλειές η γυναίκα). Πιστεύω πάντως ότι είσαι άξια βοηθός της και θα ήταν περήφανη για σένα. Τι κάνεις όμως που σε καθιστά περισσότερο μαμά παρά κοπέλα του; 

1. Διαλέγεις τα ρούχα που θα βάλει. Ανάλογα με την περίσταση, ανάλογα με το τι είναι σιδερωμένο - τι εννοείς εκείνος τα φοράει ασιδέρωτα; Του προτείνεις συνδυασμούς και εκείνος επιλέγει αυτόν που του αρέσει περισσότερο αλλά και πάλι χρειάζεστε κανένα μισάωρο μέχρι να ετοιμαστεί για το πάρτυ ή την έξοδο. Τόση ώρα για να βρεις τι θα βάλεις ούτε εσύ δεν κάνεις πια.

2. Μαζεύεις το δωμάτιο του - χωρίς να μένετε μαζί. Απλά τον επισκέπτεσαι, βλέπεις το χαμό που επικρατεί και εντελώς αυθόρμητα αρχίζεις και συμμαζεύεις τα ρούχα που βρίσκονται παντού, οι συσκευασίες από τα τελειωμένα σνακς, παπούτσια, dvd, περιοδικά, βιβλία - μόνο εγώ λείπω από εκεί με λίγα λόγια.

3. Πηγαίνεις και τον παίρνεις από τη σχολή/δουλειά/σχολείο. Όχι για να μη χαθεί απαραίτητα, αλλά επειδή γκρινιάζει για τον πολύ κόσμο που έχει στα μέσα, τη ζέστη, που βαριέται να περιμένει στη στάση, για το λεωφορείο που αργεί, που δε θέλει να χάνει 1-2 ώρες τη μέρα για να πηγαινοέρχεται. Κάθε καλή μανούλα το ίδιο θα έκανε, μπράβο.

4. Του θυμίζεις να φοράει ζακέτα ή να παίρνει το τοστάκι του. Η ζακέτα είναι ξεκάθαρα το φετίχ κάθε μητέρας, αλλά έχει γίνει και το δικό σου. Πιο συχνά του θυμίζεις να φοράει ζακέτα ή να τρώει το τοστ που του φτιάχνεις εσύ ή η μαμά του, πιο συχνά κι από τις φορές που του λες ότι τον αγαπάς.

5. Τον παρακινείς για να κάνει βασικά πράγματα (που θα έπρεπε να έχει σκεφτεί), όπως ας πούμε, να διαβάζει, να ψάχνει για δουλειά, να επισκέπεται τη γιαγιά του, να τηλεφωνεί στους συγγενείς του, να κάνει εξετάσεις, να μην ξενυχτάει, να προσέχει που αφήνει τα πράγματά του και χιλιάδες άλλα.

6. Τον προσέχεις όταν βγαίνετε με παρεά και πίνει. Ποιος άλλος θα τον γυρίσει σπίτι του μετά; Προσέχεις αν θα πιει με γεμάτο στομάχι, να μην ανακατεύει τα ποτά, να μην το παρακάνει με το ξενύχτι, να μην οδηγεί, να μην βρίσκεται στα μέσα, γενικώς είσαι εκεί με ένα ποτήρι νερό για να τον κάνεις να συνέλθει και με νεύρα ατσάλινα για να τον κυνηγάς σε κάθε ''αταξία''. Μπράβο στο κουράγιο σου λοιπόν!

7. Όταν είναι άρρωστος, εσύ είσαι αυτή που φτιάχνει σούπες και τρέχει για φάρμακα. Όχι ότι ένα αγόρι δυο μέτρα κάνει σαν πληγωμένο κουτάβι και το παίζει ετοιμοθάνατος στο πρώτο 37 και 1, όχι καλέ! Απλά σε παίρνει τηλέφωνο κάθε λίγο και λιγάκι, θέλει να είσαι εκεί όλη τη μέρα αν γίνεται, δεν παίρνει τα φάρμακα του αν δεν του το πεις, δεν τηλεφωνεί καν στο γιατρό αν δεν του πληκτρολογήσεις το νούμερο.

Ε και μετά απ' όλα αυτά, αναρωτιέται και η Ηλέκτρα, μήπως το αγόρι σου είναι περισσότερο παιδί παρά άντρας;