Ο Νίκος Ράκκας και οι φίλοι του, τα Playmobil

COMMON PEOPLE (LIKE YOU)

Από την

Τι κοινό μπορεί να έχουν η Lady Gaga της Μυκόνου, μ’ έναν μηχανόβιο, τον Άγιο Βασίλη και ένα δύτη; Ο Νίκος Ράκκας δίνει την απάντηση μέσα από το Playmobil Project του, που ξεκίνησε το 2005, όταν αποφάσισε να απαθανατίζει τις αγαπημένες του Playmobil φιγούρες σαν να ήταν άνθρωποι …σαν και εμάς. Αυτό το project με κέρδισε, τόσο για τη σύλληψη όσο και για το αποτέλεσμά του, που είναι πολύ εντυπωσιακό.

Ο Νίκος Ράκκας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε διακόσμηση εσωτερικών χώρων και φωτογραφία. Έχει συμμετάσχει σε πολλές εκθέσεις – ατομικές και ομαδικές - και διαγωνισμούς. Οι τελευταίες εκθέσεις όπου συμμετείχε φέτος πραγματοποιήθηκαν στην Ύδρα και στο Λονδίνο. Έχει διακριθεί στο παρελθόν για τη δουλειά του, ενώ τα αγαπημένα μας Playmobil ανέλαβαν δράση και του έφεραν το πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στην Αθήνα, SHOOT IT (Μάρτιος 2013).

Μιλήσαμε μαζί του και μας έλυσε κάθε απορία και περιέργεια σχετικά με τον ίδιο, τα Playmobil, το ρόλο της κόρης του σ’ αυτό το project καθώς και τις δυσκολίες που συνάντησε.

Ποια ήταν η σχέση σας με τη φωτογραφία όταν ξεκινήσατε να φωτογραφίζετε τις Playmobil φιγούρες;

Eκείνη την εποχή ,πριν 9 χρόνια και λίγο παραπάνω, φωτογράφιζα πρόσωπα για περιοδικά. Κυρίως πορτρέτα για συνεντεύξεις, αλλά και λίγη μόδα. Συνήθως αρκετά εναλλακτική μόδα για τότε που όλα άστραφταν στον ελληνικό τύπο...με αποτέλεσμα να μην δέχονται να την τυπώσουν! Το Playmobil project με έκανε να επιλέξω μία ακόμη πιο προσωπική σχέση με την φωτογραφία με εικαστική προσέγγιση .Αν και μετά από πολύ καιρό, τα τελευταία 2 χρόνια με αφορμή την στήλη μου DAYDREAMING στον Εξώστη της Θεσσαλονίκης ,ξεκίνησα ξανά να φωτογραφίζω μη πλαστικά πρόσωπα!

Πόσο επηρέασε η 7χρονη κόρη σας την ενασχόληση σας μ' αυτό;

Η κόρη μου είναι ένας πολύ καλός λόγος να μεγαλώνει η συλλογή μου! Τα αγαπάει πολύ όπως κι εγώ. Οπως πάντα συμβαίνει με τον ερχομό ενός παιδιού, αναθεωρείς πολλά δεδομένα και ξεκινάς να βλέπεις τα πράγματα μέσω μιας νέας ματιάς, της δικής του. Αυτό το boost που το νιώθεις σε πολλά πράγματα, το ένιωσα και σε αυτό το project, αφιερώνοντας έτσι πολύ χρόνο με αγάπη, χωρίς να περιμένω να με οδηγήσει κάπου ή να πάρει την όποια δημοσιότητα πήρε στην συνέχεια.

Αγαπάτε πολύ τα Playmobil;

Πλέον φαίνεται έντονα η αγάπη μου...Νιώθω πως σε κάθε φωτογραφία που βγάζω, γίνονται ολοένα και πιο αληθινά. Αυτό που πάντα ήθελα από την πρώτη στιγμή .Να τους δώσω ζωή! Χωρίς καμία τεχνική επεξεργασία.

Έχετε την υποστήριξη της εταιρείας Playmobil για τη δουλειά σας;

Βέβαια! Υπάρχει μία όμορφη σχέση αλληλοεκτίμησης! Χαίρομαι ακόμη σαν παιδί όταν βλέπω τον κατάλογο με τις νέες φιγούρες τους και εκτιμώ πολύ το ενδιαφέρον και την υποστήριξη που μου έχουν δείξει αρκετές φορές.

Tο μήνυμα που θέλετε να περάσετε στο κοινό σχετίζεται με την παιδική ηλικία και την αθωότητα;

Είναι αλήθεια ότι στις φωτογραφίες μου είναι αναπόφευκτη η νοσταλγία για την παιδική μας ηλικία. Κάτι που μου αρέσει πολύ και χαίρομαι όταν το ακούω συχνά, από τους επισκέπτες στις εκθέσεις μου. Αυτό που με ενδιαφέρει όμως πιο πολύ είναι να υπενθυμίσω την παιδικότητα που κρύφτηκε ή χάθηκε μέσα μας. Και την αθωότητα φυσικά, αν μπορεί ένας ενήλικας να ξαναθυμηθεί την έννοια της!

Ποιο είναι το πιο κολακευτικό σχόλιο που έχετε ακούσει για τη δουλειά σας;

Πολλά όπως τα παραπάνω, νοσταλγία και ρομαντική προσέγγιση στα παιδικά μας χρόνια! Το πιο θερμό και έντονο feedback όμως, τo είχα στην έκθεση DAYDREAMER στο Λονδίνο. Ηταν η πρώτη φορά που παρουσιάστηκε αυτό το project σε αυτή την μητρόπολη και εκεί συνειδητοποίησα την ειλικρινή σχέση που έχει ο κόσμος με την τέχνη γενικότερα. Τα σχόλια από το κοινό, που τους ήμουν εντελώς άγνωστος, ήταν συγκινητικά. Υπήρχαν αρκετοί που την επισκέφτηκαν επανειλημμένως γιατί τους έφτιαχνε την διάθεση! Επίσης κολακευτικό για μένα ήταν η αναφορά στην έκθεση αυτή ,από εφημερίδες όπως οι GUARDIAN και INDEPENDENT.

Υπάρχει κάποιο τοπίο που έχετε σκεφτεί να φωτογραφίσετε ή να το επιχειρήσατε αλλά για κάποιο λόγο να συναντήσατε δυσκολίες;

Ναι προσπάθησα να βγάλω κάποια στιγμή σε αεροδρόμιο και θέλησα να το κάνω απολύτως νόμιμα! Προσπάθησα να ζητήσω άδεια για να βγάλω το playmobil αεροπλάνο μου σε αυτές τις αχανείς πίστες αλλά μάταια! Είναι κάτι που ακόμη δεν μου έχει φύγει από το μυαλό, κάθε φορά που ταξιδεύω σκέφτομαι πιθανές λήψεις. Επίσης πολλές φορές είχα δυσκολίες λόγω καιρού. Έχω σταματήσει άπειρες φορές φωτογράφιση λόγω βροχής, αλλά και συχνά λόγω ψύχους!

Εσείς που είστε κυρίως αυτοδίδακτος φωτογράφος, τί θα συμβουλεύατε κάποιον που του αρέσει η φωτογραφία αλλά δεν έχει τα μέσα να την σπουδάσει;

Είναι σημαντικό όταν σου αρέσει κάτι να αφιερωθείς σε αυτό. Νομίζω πως μόνο με δουλειά και αφοσίωση μπορείς να έχεις αποτέλεσμα..
Τώρα πλέον με όλα αυτά τα μέσα που χρησιμοποιούμε είναι πιο άμεση η φωτογραφία, οπότε μπορείς πιο εύκολα να ασχοληθείς. Σίγουρα η χρήση μιας καλής κάμερας διαφέρει πολύ από την οθόνη ενός κινητού, αλλά το σημαντικό είναι να έχεις να πεις κάτι. Προσωπικά, ενώ είμαι old school σε πολλά πράγματα κι αν μπορούσα θα χρησιμοποιούσα φιλμ ακόμη (!),έχω κάνει project με smartphone και έχω βραβευτεί γι αυτά, στο SHOOT IT Festival, στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Αν αγαπήσεις πραγματικά τη φωτογραφία εύκολα την μαθαίνεις στην πορεία, και μόνος.