Είναι και αυτά τα επαγγέλματα που απαιτούν ευγένεια, χαμόγελο, υπομονή και ψυχραιμία ... συνέχεια, κάθε μέρα, κάθε ώρα, με κάθε πελάτη. Αν είσαι στο γραφείο σου, ας πούμε, μπορείς να στολίσεις τον ενοχλητικό πελάτη με όσα επίθετα θέλεις και να το ευχαριστηθεί η ψυχή σου μόλις κλείσεις το τηλέφωνο, αλλά όταν τον σερβίρεις - όσο και να το θες - δεν μπορείς να τον λούσεις ούτε με τον καφέ ούτε με το φαγητό που έχει παραγγείλει. Τι μπορούμε να κάνουμε όμως εμείς οι απαιτητικοί και στριφνοί πελάτες και να οδηγήσουμε στην παράνοια αυτόν που μας σερβίρει;

1. Παράπονα για τη θέση σου. Πολύ κοντά στην πόρτα και φυσάει, πολύ κοντά στους καπνιστές και δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε, πολύ μακριά από τον κόσμο και νιώθουμε μοναξιά, δε βλέπουμε καθόλου θέα, δεν μπορούμε να μιλήσουμε γιατί είμαστε δίπλα στο ηχείο, τα παιδάκια από δίπλα ουρλιάζουν και δεν μπορούμε να καθήσουμε άλλο εδώ. Και τι να κάνει δηλαδή το παιδί, να σε πάρει στην πλάτη του;

2. Μην προλάβει να πει όλο το μενού, να διακόπτεις κάθε δυο λέξεις. Κι όταν λέτε μακαρόνια με σάλτσα, εννοείται κόκκινη ή άσπρη; Και όταν λέτε έχει και κρεμμύδια, σαν να λέμε πολλά κρεμμύδια; Α όχι, δε θέλουμε μαγειρευτά, επόμενο; Μα αν θέλεις να φας, άκου τι μπορείς να διαλέξεις ντε!

3. Ένα ευχαριστώ δε βλάπτει! Ναι μπορεί να είναι η δουλειά του και να πληρώνεται γι' αυτό, αλλά μπορείς να τον ευχαριστήσεις τον άνθρωπο που σου βάζει νερό μετά από κάθε γουλιά που πίνεις, που ρωτάει αν όλα είναι εντάξει όταν σε βλέπει να μην τρως μπουκιά ή όταν μαζεύει το πιάτο σου μόλις φας για να μην κάθεσαι μπροστά στα αποφάγια. 

4. Παραγγελία με το σταγονόμετρο. Ζητάς νερό, στο φέρνει και θυμάσαι ότι θέλεις αναψυκτικό, στο φέρνει και θυμάσαι ότι θέλεις το light και όχι το κανονικό, στο φέρνει και θέλεις να παραγγείλεις φαγητό τώρα, στο φέρνει και θυμάσαι ότι είσαι αλλεργική στα μισά που έχει το πιάτο σου, ε μετά πολύ θα ήθελε να στο φέρει στο κεφάλι αλλά έχε χάρη.

5. Παράπονα, κι άλλα παράπονα, μόνο παράπονα. Φυσικά αν το φαγητό δεν είναι καλό, προφανώς και δε φταίει αυτός που το σερβίρει. Ακριβώς επειδή απλά το μεταφέρει στο τραπέζι σου, δεν το μαγειρεύει κιόλας.

6. Δεν κοιτάς καν όταν παραγγέλνεις. Στέλνεις μήνυμα, γράφεις κάτι, φτιάχνεις το παπούτσι σου, ανανεώνεις το κραγιόν σου. Πολύ ευγενικό, μπράβο.

7. Μιας και το έφερε η κουβέντα, δεν μπορείς να κοιτάς το κινητό σου όταν σου μιλάει είτε για το μενού, είτε για κάτι σχετικό, έστω όταν προσπαθεί να ξεκινήσει μια συμβατική κουβέντα. Η πλάκα είναι ότι ασχολείσαι με το κινητό σου γενικά, αλλά όταν θα κρατάει το παιδί 5-6 πιάτα, θα τον αφήσεις να μετακινήσει εκείνος κινητά και τα σχετικά για να κάνει χώρο στο τραπέζι.

8. Δε σφυράμε, ουρλιάζουμε ή χτυπάμε πιάτα και ποτήρια για να έρθει. Αν σηκώσεις ελαφρά και χαριτωμένα το χεράκι σου, θα σε δει, μην αγχώνεσαι.

9. Μήπως θα έπρεπε να μαζεύεις τα αδερφάκια σου ή ξαδερφάκια σου, όταν τρέχουν, ουρλιάζουν και μπερδεύονται στα πόδια του; Γιατί, όχι τίποτα άλλο, αν γίνει κανένα ατύχημα δε θα ρίξει κανείς το φταίξιμο στο (καημένο) παιδάκι.

10. Εμφανίζεστε 15 άτομα, Κυριακή μεσημέρι και γίνεσαι αγενής που δεν μπορεί να σας βρει τραπέζι (ενώ για να κάνετε κράτηση ούτε λόγος). Τι να κάνει; Να το γεννήσει το τραπέζι;

11. Δυσανασχετείς που τελειώνει η βάρδια και πρέπει να πληρώσεις πολύ πριν φύγεις. Τι θέλεις να γίνει δηλαδή; Να σε περιμένει να τελειώσεις και μετά να πάει σπίτι του; Κι αν κάνεις 6 ώρες να φας δηλαδή;

12. Ε και όσο δύσκολο κι αν είναι, μην του την πέφτεις μπροστά σε 10 φίλες σου, ακόμη και να σε θέλει, τον φέρνεις σε δύσκολη θέση.

13. Α όχι, υπάρχει και χειρότερο. Να είστε 30 άτομα και να θέλετε να πληρώσετε ξεχωριστά. Α εγώ από τη σαλάτα δεν έφαγα, δώσε μου πίσω τα 70λεπτά που μου αναλογούν.

14. Άφησε κάτι πριν φύγεις, όχι την τσίχλα που σου ξέμεινε. Άφησε ένα μικρό ποσό σαν ένα μεγάλο ευχαριστώ.

15. Αυτό το ευχαριστώ που λέγαμε, ευκαιρία να το πεις και φεύγοντας, όταν θα πηγαίνει το παιδί να μαζέψει το χαμό στο τραπέζι σου.