Πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι, φοβόμαστε να περάσουμε χρόνο με τον εαυτό μας. Δεν το αντέχουμε ούτε λεπτό, καθώς γνωρίζουμε ότι όταν είμαστε μόνοι ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις πιο κρυμμένες σκέψεις μας. Ωστόσο, ο χρόνος που περνάμε μόνοι μας, είναι ένα από τα καλύτερα δώρα που μπορούμε να προσφέρουμε στην ψυχή μας.
Το να αφιερώνουμε χρόνο στον εαυτό μας δε σημαίνει να καθόμαστε σε έναν καναπέ βλέποντας δραματικές ταινίες, τρώγοντας το αγαπημένο μας σνακ και κλαίγοντας για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα. Το να αφιερώνουμε χρόνο στον εαυτό μας σημαίνει να του δώσουμε μία ευκαιρία «αποσύνδεσης» από τα άγχη της ζωής και «σύνδεσης» με τον εσωτερικό μας κόσμο και με τα πραγματικά μας θέλω.
Ο διακεκριμένος φιλόσοφος, Paul Tilich, είχε πει: «Η γλώσσα δημιούργησε τη λέξη «μοναξιά», για να εκφράσει τον πόνο του να μένει κάποιος μόνος του, αλλά δημιούργησε και τη λέξη «μοναχικότητα», ώστε να εκφράσει το μεγαλείο του να είναι κάποιος μόνος».
Σύμφωνα με ψυχολόγους, ο χρόνος με τον εαυτό μας μπορεί να ενδυναμώσει την επίγνωση που έχουμε για εμάς και να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τον σκοπό της ζωής μας. Επιπλέον, πολλές φορές το να επιλέγουμε να αφιερώσουμε χρόνο με τον εαυτό μας, δείχνει την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση που έχουμε χτίσει.
Παραδείγματος χάριν, εάν μία μέρα επιθυμούμε να πάμε μία βόλτα και να περπατήσουμε, ενώ οι φίλοι μας θέλουν να κάτσουν σπίτι και να δουν κάποια ταινία, είναι προτιμότερο να επιλέξουμε τον μοναχικό δρόμο. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να περάσουμε καλά και ταυτόχρονα να κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε χωρίς να καταπιεζόμαστε.
Ο χρόνος που περνά κανείς με τον εαυτό του δεν πρέπει να ταυτίζεται με τη μοναξιά, που κρύβει πολλούς κινδύνους για την υγεία, όπως αυξημένο κίνδυνο καρδιακών παθήσεων και εμφάνιση κατάθλιψης. Παρόλ' αυτά το να αποζητά κανείς ανά διαστήματα λίγο χρόνο για τον εαυτό του είναι υπέροχο και αποτελεί ένα «μονοπάτι» γεμάτο πλούσιες ανακαλύψεις.
