Το να μένεις με τους γονείς σου έχει τόσα καλά, και άλλα τόσα και άλλα τόσα και άλλα τόσα αρνητικά. (Μπαμπά, κλείσε το laptop για να συνεχίσω).

Που λέτε, είναι δύσκολη η συγκατοίκηση. Νιώθεις σαν να έχεις ένα σύννεφο θυμού και παρατήρησης μονίμως πάνω από το κεφάλι σου και απλά δεν ξέρεις πότε θα βρέξει και θα μπουμπουνίσει. Γιατί όλα αυτά;

1. Δεν μπορείς να κάνεις μπάνιο όποτε θέλεις, αλλά μπορεί να χρειαστεί κιόλας να κάνεις μπάνιο με κρύο νερό αν η μαμά σου πλένει ταυτόχρονα τα πιάτα. Ναι αυτό το μπάνιο χωρίς περιορισμούς, πολύ θα το ευχαριστηθώ εκείνη τη μέρα που θα μείνω μόνη μου. Αν μείνω μόνη μου. Αν έχω χρόνο να κάνω μπάνιο ανάμεσα στις νέες μου ευθύνες.

2. Αγριεμμένο βλέμμα μαμάς κάθε φορά που βρίσκει στα άπλυτα μπλουζάκι που φόρεσες 15' μόνο. '' Αν τα σιδέρωνες εσύ, δε θα τα πετούσες τόσο εύκολα''. Εμ άσε με να τα σιδερώσω εγώ άμα θες, αλλά δεν αφήνεις και κανένα άλλο να ανακατεύεται στο νοικοκυριό σου.

3. Αχ αυτό το "χαμήλωσε το λίγο'' έχω βαρεθεί να το ακούω. Σε συνδυασμό με ξινισμένη έκφραση και χέρι που σπαρταράει από τα νεύρα. Μην παίξουν λίγο Mumford and Sons στο σπίτι, αμέσως θα ακουστεί η φωνή της μαμάς μου '' πάλι αυτούς τους κλαψιάρηδες ακούς;".

 

 

4. Όταν φέρεις φίλους στο σπίτι, τσουπ σα μαγνήτες θα κολλήσουν πάνω τους. '' Τώρα που είστε μικρές να κάνετε και ένα μεταπτυχιακό, τα λέω σε σένα που είσαι καλό παιδί γιατί τα λέω και στην κόρη μου και δεν μ ακούει''. Για ένα περίεργο λόγο όσοι σε επισκέπτονται στο σπίτι είναι σε καλύτερη σχολή, καλύτερη δουλειά , με όλα καλύτερα από σένα. Και μετά ακολουθεί και το κλασικό ''Είδες η/ο τάδε;''.

5. Σου τρώνε τα γλυκά που αγοράζεις, δανείζονται από το παγωτό που αγόρασες για τις φίλες σου, "κλέβουν" το κρασί που είχες σκοπό να πάρεις σ' εκείνο το πάρτι. Α και το φαγητό που τους αρέσει (και είναι πνιγμένο στο λάδι!) δύσκολα ταιριάζει στα γούστα σου - σ' αυτό το σημείο να πω στη μαμά μου ότι οι φακές δεν πάνε με τα μπιφτέκια.Τα μπιφτέκια πάνε ωραία μόνο με πατάτες τηγανητές!

6. Είναι έγκλημα να έχεις ακατάστατο δωμάτιο. Ξαφνικά γίνεσαι ο χειρότερος εχθρός τους, αλλά μόλις το μαζέψεις τα μάτια τους λάμπουν όπως τότε που πήραμε το Euro. 

7. Θα υπάρξει σπίτι με γονείς άραγε όπου θα μπορέσεις να "περάσεις" το καινούριο μπλουζάκι που αγόρασες χωρίς να σε πάρουν χαμπάρι;  Αυτό δεν είναι σπίτι, είναι τελωνείο.

8. Μαζί με το έγκλημα του ακατάστατου δωματίου, έρχεται και το έγκλημα του να κάθεσαι στο κρεβάτι όλη μέρα. Και μπροστά στο laptop. Τα νεύρα τους εκεί χτυπάνε κόκκινο, μην τους ταράζεις, καραδοκούν τα εμφράγματα.

9. Το άγχος για το πότε θα γύρισεις σπίτι, τα τηλέφωνα κάθε φορά που είσαι έξω, η ανάκριση για την έξοδο σου. Και ας είναι πρωί, ένα βήμα από το σπίτι σου.

Υ.Γ. Μαμά, Μπαμπά σας αγαπώ.
Υ.Γ.1. Μη με διώξετε από το σπίτι.
Υ.Γ.2 Μη με τιμωρήσετε με φακές όλη τη βδομάδα.