Ολες έχουμε περάσει από αυτού του είδους την έξοδο. Ξέρεις ότι κατα 99% θα περάσεις φρικτά, όμως η φίλη σου το αξίζει - και τι σου ζήτησε δηλαδή; Να βγεις μαζί της - για ξεκάρφωμα/παρέα/άλλοθι δεν έχει καμία σημασία - αφήνοντας την , όμως, να ζει ανενόχλητη τον έρωτά της. Η κατάσταση είναι άβολη, αλλά λίγες ώρες είναι, θα κυλήσουν.
Πάντως αν δε σου έχει τύχει ακόμη να ξέρεις, πως αν δεχτείς να κρατήσεις το ...φανάρι σε περιμένουν αυτά:
Εσύ μπορεί να κρυώνεις φρικτά, αλλά η φίλη σου είναι η τυχερή που θα ζεσταθεί με τη ζακέτα του τύπου. Εμ αυτά παθαίνεις για να μη συνοδεύεσαι. Και όχι μόνο της δίνει τη ζακέτα του, την αγκαλιάζει κιόλας. Έτσι, για να "κρυώνεις" διπλά.
Κάθε κουβέντα διακόπτεται είτε για να κοιταχτούν με νόημα, είτε για να πειραχτούν. Κάτι σαν να μην υπάρχεις, ας πούμε.
Σε κοιτάει με λύπηση τόσο το ζευγάρι που χεις στο τραπέζι σου, όπως και όλα τα διπλανά τραπέζια, οι σερβιτόροι, τα τραπέζια των διπλανών μαγαζιών κλπ.
Τι σου μένει να κάνεις; Προσποιείσαι ότι κάποιος σου στέλνει και αρχίζεις να στέλνεις εσύ μαζικά μηνύματα ζητώντας απελπισμένα για παρέα.
Μιλάνε με γλυκόλογα, όλο αγάπες και λουλούδια, αλλά εσένα θα σε φωνάζουν ψυχρά και αδιάφορα με το όνομα σου. Ζουζουνάκι όχι δηλαδή;;
Φιλιά, πολλά φιλιά, και ξανά φιλιά, και ένα φιλί για καληνύχτα, άλλο ένα για όνειρα γλυκά, άλλα τέσσερα για εμπέδωση της καληνύχτας και πάει λέγοντας..
