Ατιμο πράγμα ο έρωτας, παιδιά. Πολύ άτιμο. Δεν ξέρεις από που θα σου έρθει, πότε θα σου χτυπήσει την πόρτα και ποιο άτομο/φάση θα κάνει το στομάχι σου τίγκα στις πεταλούδες. Δεν έχει σημασία αν υπήρχε ανταπόκριση, αν το είπαμε ή αν το κρατήσαμε σαν επτασφράγιστο μυστικό, αν κατέληξε σε σχέση ή απλά σ' ένα τρυφερό τετ α τετ, σημασία έχει ότι υπάρχουν μερικές κατηγοριές αγοριών που μας τραβούν σαν μαγνήτες για τους δικούς τους ανεξήγητους λόγους. Ποιες κατηγορίες είναι αυτές; Οι παρακάτω ντε!
1. Ο σερβιτόρος στο αγαπημένο μας καφέ. Πρώτη και καλύτερη αυτή η κατηγορία και δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό, θέλω να με πιστέψεις. Αχ δεν ξέρω τι παραπάνω έχουν αυτοί που αναλαμβάνουν αυτή την ιερή αποστολή, δηλαδή να φτιάξουν και να σερβίρουν τον καφέ μας. Θες να είναι το μαγαζί που συχνάζεις με την παρέα σου, θες αυτό δίπλα στη σχολή ή εκείνο που είναι στη γωνία του σπιτιού σου; Αυτό το άτομο σε βλέπει στα πάνω σου και στα κάτω σου, όταν δεν μπορείς να αρθρώσεις λέξη πριν πιεις μια γουλιά καφέ κι όταν αράζεις με την παρέα σου και γελάς - τάχα - αμέριμνη. Ε δεν μπορεί, όταν θυμάται απ' έξω τον καφέ σου, εσύ κολακεύεσαι και μετά σέρνεις τους πάντες στο συγκεκριμένο καφέ μήπως και πετύχεις τη βάρδια του. Άντε καλέ που καρφώνεσαι!
2. Το παιδί που μένει στο διπλανό διαμέρισμα/διπλανή πολυκατοικία/παραπάνω στενό, με λίγα λόγια, ο γείτονας. Αρχικά, να πούμε ότι δε συμφέρει να μπλέξεις με γείτονα, καθώς αν κάτι πάει στραβά αυτό που σου μένει πια είναι να μετακομίσεις. Έπειτα, αν βγάλουμε τον παράγοντα να θαλασσώσουν όλα, σίγουρα το παιχνίδι μ' αυτόν έχει τρελό σασπένς γιατί κάθε φορά που θα βγαίνεις από το σπίτι χτενίζεσαι και στολίζεσαι διπλά μήπως και τον πετύχεις, βγαίνεις στο μπαλκόνι για να δεις μήπως λείπει το αυτοκίνητο του (κι αν λείπει, που να είναι, με ποιά γυρνάει, παράνοια) και άλλα τέτοια ωραία. Και ξαναλέμε, προσοχή με τους γείτονες, προσοχή!
3. Ο φίλος του αδερφού/ο κολλητός της ξαδέρφης. Ντάξει, από τα πιο κλασικά και αναπόφευκτα πράγματα που μπορούν να συμβούν στον κόσμο του ρομάντζου. Από τα πρώτα παιδικά πάρτι μέχρι και τις τρέλες της εφηβείας, ήσασταν μαζί συνέχεια. Μαζί και στις διακοπές, μαζί και στις βόλτες. Όλα ήταν αθώα και "παιδικά" μέχρι που μεγαλώνοντας τον είδες με άλλο μάτι. Εκεί, έρχονται άλλα διλήμματα, δε θες να μπλεχτείς, δε θες να τον φέρεις σε δύσκολη θέση, δε θες να σε απορρίψει ΑΥΤΟΣ. Του το λες; Η' τον αφήνεις να σε δουλεύει για πλάκα κάθε φορά που ψιλιάζεται ότι βγαίνεις μ' άλλον; ε; ε;
4. Ο συμφοιτητής που είναι στο ίδιο γκρουπ με σένα για εκείνη την εργασία/παρουσίαση. Μα πως τα εξηγεί όλα τόσο ωραία; Ακόμη και όταν μιλάει για την εργασία, εσύ νιώθεις λες και σου απαγγέλει ποίηση! Έχετε ίδια ενδιαφέροντα, κοινά όνειρα, παρόμοιους στόχους, σε βοηθάει με την εργασία, τον βοηθάς κι εσύ, περνάτε χρόνο μαζί, μιλάτε διαρκώς (όλα για χάρη της εργασίας πάντα), ε δε θέλει και πολύ να σου καρφωθεί στο μυαλό. Ειδικά αν παίρνει σε ΟΛΑ 10' (if you know what I mean).
5. Ο μεγαλύτερος. Όποιος κι αν είναι, όπου και να τον πετύχεις, ό,τι ατάκα και να σου πει στα μάτια σου φαίνεται ο έμπειρος, ο ώριμος, ο σωστός. Μην πέσεις από τα σύννεφα όταν ανακαλύψεις ότι μπορεί να είναι ταυτόχρονα και ο πιο ανώριμος άνθρωπος στον κόσμο, ανεξάρτητα από τα χρόνια που σε περνάει.
6. Ο άγνωστός. Καλά ίσως δεν είναι ακριβώς έρωτας όπως στις παραπάνω κατηγορίες, αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ. Μιλάμε γι' αυτόν τον τύπο που βλέπεις τα πρωινά στο λεωφορείο, που κατεβαίνει μερικές στάσεις πριν από εσένα και τα ίχνη του χάνονται, κι εσύ μένεις να κάνεις σενάρια γιατο ποιος είναι/πως τον λένε/τι δουλειά κάνει. Η' τον άλλο που συχνάζετε στα ίδια μέρη, που τον κοιτάς και σε κοιτάει, αλλά μέχρι εκεί. Η' τον άλλο, που δουλεύει ένα - δυο ορόφους πάνω από τη δουλειά σου και συνήθως τον πετυχαίνεις στο ασανσέρ και η καλημέρα του σου φτιάχνει όντως τη μέρα.
Αυτά τα ωραία!
