Ακόμη και μια αποτυχημένη σχέση δεν μπορεί με τίποτα να θεωρηθεί χάσιμο χρόνου. Ίσα ίσα που μπορεί να σου δείξει τόσα πολλά για το χαρακτήρα σου και το ποια πραγματικά είσαι, τι ζητάς και τι δεν αντέχεις, πολύ πιο γρήγορα απ' ότι αν τα έψαχνες μόνη σου, χωρίς να είσαι σε σχέση (αν γίνεται κιόλας αυτό). Μη μετανιώνεις για τις επιλογές σου, ακόμη και οι λάθος - ειδικά οι λάθος! - έχουν πολλά, πάρα πολλά, άπειρα δηλαδή, να σου μάθουν. Φυσικά, το τι κερδίζεις από μια σχέση που δεν πήγε καλά, θα φανεί στην πορεία. Τον πρώτο καιρό το μόνο που θα έχεις είναι θυμός ή νεύρα γι' αυτόν τον τύπο, χιλιάδες αναμνήσεις που θα σε κάνουν να θες να χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο ή και μια τραγικά πληγωμένη καρδιά (ε ρε τον αλήτη!).
Και δηλαδή, αναρωτιέμαι, τι μαθαίνουμε από μια αποτυχημένη σχέση τέλος πάντων;
1. Να κάνουμε τις προσδοκίες μας ξεκάθαρες από την αρχή. Ναι αυτά τα λεγόμενα standards ας μπουν όσο ψηλά θέλεις εσύ, κανείς δε θα σε παρεξηγήσει αν είσαι επιλεκτική ή αν δείχνεις από την αρχή τι περίπου θέλεις - ακόμη κι αν ζητάς πολλά, μπορεί να το αξίζεις αν είσαι διατεθειμένη να δώσεις απλόχερα κι άλλα τόσα. Αν στο πρώτο ραντεβού ''βολευτείς'' με ένα παγωτό στο χέρι, μην περιμένεις να κάνετε πολλά και διαφορετικά πράγματα μαζί. Αν στο ακυρώνει σχεδόν κάθε φορά πριν βγείτε επειδή ''κάτι έτυχε τελευταία στιγμή'' (μα και τις 15;), μην περιμένεις να γίνεις η προτεραιότητα του ή να είναι συνεπής στα σχέδια σας. Συμφωνώ ότι στην αρχή μιας σχέσης ο καθένας μας δείχνει τον καλυτερότερο εαυτό του, αλλά αν από την αρχή (''του καλυτερότερου εαυτού'') βλέπεις πολλά αρνητικά πράγματα και μένεις, ναι ίσως όντως χάνεις το χρόνο σου. Αν το μάθημα το παίρνεις από την αρχή, δε χρειάζεσαι να γίνει πάθημα. Θα είσαι από τις τυχερές αν καταλάβεις ότι δε σου κάνει ο άλλος πριν φτάσετε να γιορτάζετε την 27η επέτειο σας.
2. Να καταλαβαίνουμε για ποιο πράγμα αξίζει να τσακωθείς. Προφανώς αν μπεις σε μια μακροχρόνια σχέση είναι σχεδόν ακατόρθωτο να τη βγάλεις καθαρή χωρίς τσακωμούς. Δε γίνεται! Εκτός κι αν είσαι πέρα βρέχει, δε λες τη γνώμη σου, δεν κάνεις παράπονα για τίποτα και δεν ασχολείσαι και πολύ μαζί του με λίγα λόγια. Τότε ναι, μπορεί και να συμβεί. Πρέπει όμως να ξεχωρίσεις τους τσακωμούς, να διακρίνεις αυτούς που γίνονται κυριολεκτικά για το τίποτα από αυτούς που έχουν κάτι να σου πουν αρκεί να τους δώσεις σημασία. Δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου αν μαλώσετε επειδή άργησε να έρθει στα γενέθλια της ξαδέρφης σου, αλλά είναι σημαντικό αν μαλώσετε επειδή έψαξε την τσάντα σου.
3. Να μην επαναπαυόμαστε στη σχέση. Όπως είναι λογικό κι αναμενόμενο, από ένα σημείο και μετά αρχίζεις να νιώθεις μεγάλη οικειότητα και άνεση με τον άλλο. Είναι ωραία αυτή η φάση και σου "βγάζει" κι αρκετό άγχος από πάνω σου. Αντί να περνάς 5 ώρες στον καθρέφτη πριν βγείτε, τώρα πια δε σε πειράζει αν σε δει με τη μάσκαρα να τρέχει σαν ποτάμι στο μάγουλο σου. Αντί να φτιάχνεις τα μαλλιά σου για ώρα, δε σε πειράζει κιόλας αν σε δει με το μαλλί full φριζαρισμένο. Όσο για το σέξι φόρεμα που φορούσες στο πρώτο σας ραντεβού, μετά από κάποιο διάστημα σε βλέπει μόνο με τζιν. Αυτό το λένε επαναπαύομαι γιατί έχω δέσει τον γάιδαρο μου. Μην το κάνεις!
4. Και να μην βάζουμε άλλα πράγματα πάνω από το αγόρι μας. Τι είναι πιο σημαντικό στην εκδρομή σας, τo να ανεβάζεις φωτογραφίες στο instagram ή το να απολαύσεις μαζί του το τοπίο; Να περάσεις μαζί του το πρωινό του Σαββάτου ή να μιλάς στο τηλέφωνο με τις ώρες; Να του ανοίξεις μια κουβέντα ή να χαζεύεις τα περιοδικά σου και να μη μιλάτε; Προφανώς και δε γυρνάει όλη σου η ζωή γύρω από το αγόρι σου και ούτε θα έπρεπε να συμβεί αυτό, αλλά μήπως δεν ξέρουμε κι εμείς να ξεχωρίζουμε τις στιγμές; Κάποιες στιγμές πρέπει να τις χαίρεσαι μαζί του όσο δεν πάει και φυσικά κάποιες άλλες να τις αφιερώνεις στον εαυτό σου. Το να twittarεις ενώ τρώτε είναι λάθος πάντως!
