Αχ αυτοί οι πρώην! Δεν ξέρω πως τα καταφέρνουν και μένουν στο προσκήνιο και μετά το χωρισμό, ακόμη και μετά από ολόκληρους μήνες ή και χρόνια. Πως θα καταλάβεις ότι τον έχεις ξεπεράσει; Πολύ απλό, αν σταματήσεις να μιλάς γι' αυτόν στις φίλες σου τότε όντως ο τύπος ανήκει πλέον στο παρελθόν. Αν πάλι συνεχίζεις να τον αναφέρεις κάθε 2-3 κουβέντες, τότε τα πράγματα είναι δύσκολα. Ό,τι και να περνάς, μη συνεχίζεις να του τηλεφωνείς και να του στέλνεις μηνύματα αγάπης, εφόσον βλέπεις ότι εκείνος κρατάει απόσταση. Μπορεί να έχει προχωρήσει, μπορεί να μη θέλει να γυρίσει στα ίδια, πάντως να εμφανίστηκε ένα τεράστιο ρακούν και να του έκλεψε το κινητό ... σόρρυ που στο λέω, αλλά δεν παίζει.
Χωρίσατε και έπρεπε να επιστρέψεις στην κανονική σου ζωή, να τον ξεπεράσεις και να συνεχίσεις. Μπορεί οι πρώτες μέρες (οι πρώτες 1000 μέρες χωρίς αυτόν έστω) να ήταν δύσκολες και να λειτουργούσες σαν ρομπότ, εκτελώντας αυτόματα εντολές. Έβαλες τις φίλες σου να σβήσουν το κινητό του από τη συσκευή σου (παρόλο που το ήξερες απ' έξω), υποσχέθηκες ότι δε θα του έστελνες, ότι δε θα τον έπαιρνες, ότι θα τον άφηνες στην ησυχία του, όπως άλλωστε κάνει κι αυτός. Έλα, ποιον κοροϊδεύεις, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό.
Έπειτα, ακολουθεί το άλλο πολύ χαριτωμένο στάδιο, όπου γράφεις γύρω στις 16 φορές ένα μήνυμα μέχρι να αποφασίσεις ποιο θα στείλεις και μπαίνεις έτσι στον κόπο να ρίξεις τη μούρη σου. Παίρνεις τις φίλες σου, το αναλύετε άπειρες ώρες, ουσιαστικά εσύ προσπαθείς να τις πείσεις ότι πρέπει να στείλεις και εκείνες προσπαθούν να σε πείσουν για το αντίθετο. Μάντεψε τι θα γίνει τελικά. Στέλνεις αλλά απάντηση δεν παίρνεις. Παίρνεις τηλέφωνο, τουτ τουτ τουτ, και απάντηση καμία και πάλι.
Είτε θέλησες να του πεις ότι σου λείπει, είτε ότι τον σκέφτεσαι, είτε ότι κατέβασες τον καινούριο δίσκο των Mumford, μπούρδες κάνεις. Και το ότι δεν απαντάει ποτέ είναι η μεγαλύτερη απόδειξη. Περνούν λεπτά που φαίνονται σαν αιώνες, ώρες, μέρες, σιωπή. Τον παίρνεις τηλέφωνο, αλλά σιωπή. Ε και που λες, όλα αυτά, εξηγούνται και επιστημονικά. Τι νόμιζες; Τη συμπεριφορά σου αυτή, οι ψυχολόγοι θα την έλεγαν ''έκρηξη εξαφάνισης''. Όσο ο στόχος δεν απαντάει, τόσο πιο πολλά πράγματα κάνεις από πανικό, ώστε να τραβήξεις την προσοχή του. Μην το κάνεις όμως, αν ήθελε να απαντήσει, θα το είχε κάνει μέχρι την 50η φορά που τον κάλεσες.
Έστω ότι είσαι μπροστά από ένα μηχάνημα όπου πρέπει να ρίξεις κέρμα για να βγάλεις ζαχαρωτό. Συνήθως, ρίχνεις το κέρμα σου, κάνεις την επιλογή σου και τσουπ, αμέσως πέφτει το ζαχαρωτό. Αν μπαίνεις σ' αυτή τη διαδικασία διαρκώς, τότε ξέρεις ακριβώς πως το μηχάνημα ανταποκρίνεται θετικά κάθε φορά που δέχεται το κέρμα σου. Σκέψου όμως, να ρίξεις εσύ κανονικά το κέρμα, να κολλήσει και να μη φτάσει ποτέ το ζαχαρωτό στον αποδέκτη του! Θυμώνεις, σπρώχνεις το μηχάνημα και τα βάζεις μαζί του. Αντίστοιχα και στην περίπτωση του πρώην, είχες συνηθίσει να δέχεσαι τα μηνύματα του ή έστω να απαντάει σε κάθε δικό σου. Όπως βάζεις κέρμα και περιμένεις ζαχαρωτό, έτσι στέλνεις μήνυμα για να δεχτείς μια απάντηση. Όταν αυτή η σταθερά χάνεται, χάνεις κι εσύ τον εαυτό σου. Είτε κλωτσάς το μηχάνημα για να πάρεις βιαίως το γλυκό σου ή του κάνεις 68 κλήσεις, πιστεύοντας κάθε φορά ότι έτσι θα τον κάνεις να απαντήσει. Αμ δε.
Τα καλά νέα λοιπόν είναι ότι δεν είσαι τρελή, εξάλλου το λέει και η επιστήμη. Τα ακόμη καλύτερα νέα είναι ότι αυτή η συμπεριφορά περνάει γρήγορα και πως είναι ένα στάδιο λίγο πριν τον παρατήσεις ήσυχο. Κυρίως για να ησυχάσεις κι εσύ.
