Όταν πριν από 5 περίπου αιώνες οι Ισπανοί κονκισταδόρες μετέβαιναν με κατακτητικές διαθέσεις και την περιέργεια να ανακαλύψουν το άγνωστο, βρέθηκαν στην Κεντρική και Λατινική Αμερική. Αφού σκότωσαν όσους αντιστάθηκαν στην εγκατάσταση τους εκεί, ξεκίνησαν την επιβολή των παραδόσεων τους στους ιθαγενείς. Μία από αυτές τις παραδόσεις όμως θα αναγκαζόντουσαν οι Ισπανοί να την δεχτούν ως δική τους από τους Αζτέκους. Η Dia De Los Muertos, ισπανιστί Η Μέρα των Νεκρών είναι μια πανάρχαια παράδοση 3.000 χρόνων, όπου ο θάνατος νικάει τη ζωή και δείχνει στους ανθρώπους μια αντανάκλαση της αλήθειας. Με αυτή τη μέρα οι Αζτέκοι τιμούσαν την θεά Mictecacihuatl, την Βασίλισσα του Κάτω Κόσμου.
Είναι μια μέρα όπου οι άνθρωποι στήνουν μια μεγάλη γιορτή στα νεκροταφεία και ζητούν από τους νεκρούς συγγενείς να επανέλθουν στον κόσμο και να κάτσουν μαζί τους στο ίδιο τραπέζι. Χτυπούν την πόρτα του Άδη και επισκέπτονται τα ταφικά σπίτια των νεκρών για να γλεντήσουν μαζί τους.
Οι Ισπανοί δεν κατάφεραν να την καταπνίξουν ως παγανιστική οπότε επιχείρησαν να την φέρουν πιο κοντά στον Χριστιανισμό και από τότε γιορτάζεται κάθε χρόνο τη Μέρα των Αγίων Πάντων στην Καθολική Εκκλησία και την Día de los Fieles Difuntos (Μέρα των Ψυχών), δηλαδή την 1η Νοεμβρίου. Για την ακρίβεια το βράδυ της 1ης προς 2ης Νοεμβρίου, αντί του Αυγούστου που τελούνταν οι ιεροτελεστίες μέχρι τον 16ο αιώνα. Και η Mictecacihuatl, έγινε Catrina, η σκελετωμένη κυρία με το μεγάλο καπέλο, τα χρυσαφικά και την ακριβή αμφίεση, για να υπενθυμίζεται ότι στο θάνατο φτωχοί και πλούσιοι είναι ίσοι.
Στο Μεξικό και τις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ, όπως Φοίνιξ, Τέξας, όπου υπάρχουν μεγάλοι ισπανόφωνοι πληθυσμοί, οι άνθρωποι φτιάχνουν νεκροκεφαλές από ξύλο, ζάχαρη και άλλα υλικά, αλλά και αληθινά κρανία, και τα βάζουν πάνω στο τραπέζι ως ένδειξη αναγνώρισης της ύπαρξης των νεκρών ανάμεσα τους.
Επιπλέον, πηγαίνουν ξύλινα παιχνίδια σε τάφους παιδιών και μπουκάλια με τεκίλα στυς τάφους των ενήλικων. Το τελετουργικό κορυφώνεται τα μεσάνυχτα όταν περικυκλώνουν τους τάφους με λουλούδια, τα μεξικάνικα cempasúchitl, φαγητό και εικόνες των νεκρών, ανάβουν κεριά, ψάλλουν τις calaveras, που είναι επιτύμβια ποιήματα, και χορεύουν σαν σε διονυσιακό μυστήριο. Η φιλοσοφία της γιορτής είναι ότι η ζωή αποτελεί ένα ενδιάμεσο παραμύθι μεταξύ της αληθινής προγένεσης και της κατάστασης μετά θάνατον.
Η σημασία της γιορτής σε ατομικό επίπεδο, των Dias De Los Muertos, καθώς πρόκειται για ένα γεγονός που κρατάει μέχρι τις 21 Νοεμβρίου, έγκειται περισσότερο στον μύθο του τι θα συμβεί αν κάποιος δεν συμμετέχει σε αυτήν. Λέγεται πως όταν οι νεκροί συγγενείς ξυπνήσουν και δουν ότι δεν τους έχουν αποδοθεί οι σωστές τιμές, κάτι λιγότερο από τον διπλανό τάφο ή ακόμα χειρότερα τους έχουν ξεχάσει, παραμένουν στη γη για εκδίκηση. Οι εν ζωή συγγενείς αρρωσταίνουν βαριά και μπορεί και να πεθάνουν!
Τα τελευταία 14 χρόνια διοργανώνεται και το Dia De Los Muertos Festival, το οποίο φέτος φτάνει στην Κινσενιέρα του, τα 15 χρόνια δηλαδή, που είναι στην παράδοση των Λατίνων κάτι σαν το Μπαρ Μίτζβα των Εβραίων. Η στιγμή που το παιδί φεύγει και έρχεται ο έφηβος. Η στιγμή που ο έφηβος μπαίνει στο μονοπάτι της ενηλικίωσης. Γι΄αυτό και οι εκδηλώσεις αναμένεται να είναι μεγαλύτερες από τα προηγούμενα χρόνια. Δεν είναι όμως το μόνο φεστιβάλ, καθώς υπολογίζεται ότι περίπου 20 τέτοια λαμβάνουν χώρα σε διάφορες περιοχές.