Αν έχεις κάνει έστω και μία συνεδρία ψυχανάλυσης γνωρίζεις πως ενηλικιώνεσαι την μέρα που «συγχωρείς» τους γονείς σου.
Τρελαίνοντας προφανώς τους ειδικούς κι αντιστρέφοντας την ψυχαναλυτική επιστήμη νομίζω πως οδεύω μεν προς την κατάκτηση της ωριμότητας αφού οι γονείς μου διαφαίνεται πως έχουν αρχίσει να με συγχωρούν.(Νομίζω, δηλαδή...) Κι ευθύς αμέσως θα γίνω πιο σαφής:
Εχω -ακόμη- λευκό ποινικό μητρώο, δεν έχω επικίνδυνες εξαρτήσεις- μόνο τα ζυμαρικά και τα γλυκά-, δεν χρωστάω νοίκια, κάρτες, δάνεια και Bonus Μalus μου με καθιστά ιδανικό πελάτη στην ασφαλιστική μου.
Όμως η διαχείριση του όποιου μισθού κι εσόδων μου ήταν πάντα μία καυτή πατάτα, στη σχέση μου μαζί τους.. Δεν μπορούσαν να διανοηθούν πως μία τσάντα ή ένα ζευγάρι παπούτσια μπορούν να ισοδυναμούν -τότεεεεεε- όσο ένας βασικός μισθός. Ως εκ τούτου η επί χρόνια κριτική -για να μην πω η κατακραυγή- ήταν πιο έντονη κι από εκείνη των Λίβυων προς τον μακαρίτη τον Καντάφι.
Όμως μαζί με την έλευση της Τρόικας και του Mr Blue Eyes φαίνεται πως ήρθε και η επιφοίτηση στα οικονομικά μου. Λίγο αφού είδα την μείωση λόγω εισφοράς αληλλεγγύης και πριν κάνω χαρακίρι μπροστά στην πρώτη βιτρίνα με χειμωνιάτικα έκατσα και το φιλοσόφησα το θέμα. Και με μία διεστραμμένη αποφασιστικότητα είπα: «Θα το φάω το θηρίο! Δεν θα με φάει!»
Βρήκα λύση. Αφού έχω τακτοποιήσει τα βασικά και πάγια έξοδα ....μένει ένα υπόλοιπο.. Ελάχιστο μεν, υπόλοιπο δε. Ανοίγω το πορτοφόλι και βάζω στόχους
«.Μμμ, τι έχει μέσα;
150 ευρώ. Για να περάσουμε ένα μήνα» .
Καταρχήν κρύβουμε τα 100 για τις επόμενες δύο εβδομάδες στην άκρη και μας μένουν τα 50.
Στόχος. Με αυτά τα 50 θα ζήσω μέχρι την επόμενη Δευτέρα. Ας οργανωθούμε, λοιπόν.
Super market, μικροαγορές, Βeauty & fitness, διασκέδαση
7 μέρες επί 7 περίπου ευρώ κατανάλωση τη μέρα. Επειδή έτσι δεν βγαίνει το πράγμα πηδάμε δύο μέρες όπου αποφασίζουμε πως ΔΕΝ θα ξοδέψουμε ούτε cent. Μεριμνούμε εγκαίρως και βολευόμαστε με ο,τι υπάρχει στο σπίτι ή προσκλήσεις από φίλους ή συγγενείς.
Kέρδος: Η ολική επαναφορά του περίφημου τραπεζιού της Κυριακής είναι γεγονός και η σύσφιξη των οικογενειακών σχέσεων επίσης. (Ασε που φεύγεις και με ταπεράκι για την επομένη...)
Super Market: Η λίστα και το μικρό καλάθι – και ουχί καρότσι- που δεκαετίες ολόκληρες είναι φίλοι των Ευρωπαίων έγιναν και δικοί μου. Η λίστα με τα -αληθινά- απαραίτητα ψώνια καταγράφεται με φειδώ Σκοτσέζας ενώ στο ψυγείο και στα ντουλάπια υπάρχουν λίγα αλλά πάντα φρέσκα υλικά.
Κέρδος: Δεν επιβαρύνω τη μέση μου σηκώνοντας βαριές σακούλες με ψώνια, δεν πετάω πλέον σάπια φρούτα και ληγμένα γιαούρτια και αισθάνομαι πλούσια κάθε φορά που θα περισσέψουν τα χρήματα για να αγοράσω δύο φέτες καπνιστό σολωμό. Και νιώθω και πιο Ευρωπαία!
Beauty & fitness Eχω ανακαλύψει την αξία του κινήματος των NO Make up Days, των μωρουδιακών και σπιτικών καλλυντικών, (Το τσίτωμα που κάνει μάσκα με χτυπημένο ασπράδι και λεμόνι δεν το κάνει ούτε ο Δρ Ζαν-Λουϊ Σεμπά!) των bedroom hair τύπου ανέμελα χτενίσματα απ τα χεράκια μου και την ονυχοπεριποίηση ανευ διδασκάλου. Οσον αφορά στην καύση θερμίδων και λίπους -αφού οι κάρτες και οι συνδρομές στα γυμναστήρια κάηκαν δια παντός στο τζάκι- να΄ναι καλά οι ποδαρόδρομοι στη γειτονιά.
Κέρδος: Τα μαλλιά μου τώρα που τα έχω αφήσει στην ησυχία που από ισιωτικές και ντεκαπάζ τους έχουν επιτέλους μακρύνει, το μακιγιάζ μου - αφού πλέον οι αγορές γίνονται επιλεκτικά είναι το πρέπον- ενώ το περπάτημα με έχει βοηθήσει όχι μόνο να χάσω κιλά αλλά και να γίνω κολλητή με όλους τους καρδιοπαθείς του Δήμου Βριλησσίων.
Εξοδοι -Διασκέδαση: Στη διαχείριση αυτού του φλέγοντος κεφαλαίου με βοήθησαν οι φοιτητικές αναμνήσεις. Εχω ένα καλό φίλο ο οποίος κάθε φορά που βγαίναμε για φαγητό ή καφέ και τον ρωτούσες τι θα παραγγείλει έκανε την εξής κίνηση.
Επαιρνε τον κατάλογο έκλεινε με το αριστερό του χέρι την περιγραφή των πιάτων, των γλυκών, των καφέδων και των προσφερομένων -τέλος πάντων- και άρχιζε να διαβάζει τις τιμές. Ετσι σχεδόν πάντα στα εστιατόρια η παραγγελία του ήταν μία μερίδα πατάτες τηγανητές ή μία απλή μακαρονάδα , στα ζαχαροπλαστεία ένας καφές καπουτσίνο - με διπλή σαντιγί διότι όπως έλεγε έτρωγε πρώτα την πρώτη στρώση ως γλυκό και την δεύτερη την ανακάτευε και την έπινε ως καφέ και τέλος στα bar ανθρακούχο νερό με πάγο και λεμόνι.
Στα χρόνια της -τεχνητής μεν αισθητής δε -αφθονίας ο κολλητός μου είχε ανακαλύψει τον τρόπο να μην λέει ποτέ όχι σε πρόσκληση αλλά να ελέγχει με εμμονή Τρόικας το προυπολογισμό του. Ε, σήμερα στην δεκαετία της οικονομικής κατρακύλας δεν έχω παρά απλώς να τον αντιγράψω....
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Τα φτωχά μου μαθηματικά αρκούν για να συνειδητοποιήσω ότι περισσεύει μία ολόκληρη εβδομάδα χωρίς cent σε ρευστό αλλά εκεί ακριβώς επιστρατεύω την θετική μου σκέψη, τα τάματα τις γαλιφιές μου στο αγόρι μου μου και κυρίως την πίστη μου στην ανώτερη εκείνη δύναμη που θα κάνει τον Εμίρη του Κατάρ να αποφασίσει να προσθέσει και μία Ελληνοπούλα στο χαρέμι του....#i-elipida_pethainei_teleytaia
