Πες μου ότι ήσουν κι εσύ μία από τους πολλούς που έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Η Ελένη Φουρέιρα παραδέχτηκε πως ΝΑΙ είναι Αλβανίδα!!! Οϋτε Μεξικανή ούτε ημΙιταλίδα όπως κυκλοφορούσε όταν έσκασε μύτη κι άρχισε να δίνει τις συνεντεύξεις...
Μα πόση υποκρισία μπορούν να κρύβουν όλες αυτές οι δημόσιες δηλώσεις. Οτι τάχαμου πέσαμε όλοι από τα σύννεφα όταν η ίδια η τραγουδίστρια δήλωσε επίσημα πως ο λόγος που το έκρυβε ήταν για να μην της κλείνουν οι πόρτες, φοβούμενη ότι η καταγωγή της θα μπορούσε να μπει εμπόδιο στο όνειρο μιας καριέρας;
Δεν θα εξετάσω κατά πόσο η "η καταγωγή", η "φυλή", το "από πού κρατάει η σκούφια του καθενός από εμάς" είναι ανώτερη από κάποια άλλη. Θεωρώ περιττό κι ανόητο να μπω σε αυτή την διαδικασία. Δεν θα εξετάσω κατά πόσο ένα παιδί που γεννιέται και μεγαλώνει στην Ελλάδα είναι πιο ταλαντούχο, πιο σημαντικό, πιο άξιο από ένα άλλο που γεννιέται στην Γη του Πυρός ας πούμε, για να προχωρήσει. Αυτά τα αποδεικνύουμε όλοι μας καθημερινά μέσα από τις πράξεις, τη στάση μας, την εξέλιξή μας. Είτε είμαστε «γηγενείς», είτε όχι.
Θα σταθώ μόνο στο πώς απορήσαμε όλοι πώς γουρλώσαμε τα μάτια κάνοντας τους σοκαρισμένους όταν η κόρη μεταναστών από την Αλβανία Ελένη Φουρέιρα το είπε ανοιχτά. Πόσες φορές θα είχε ακούσει και η ίδια... «Η Ελένη. Ναι αλλά... Αλβανίδα;;;». (Οπου Ελένη βάλτε Μαρία, Δημήτρης, Νίκος..). Ας αναρωτηθούμε λοιπόν. Μήπως δεν πρέπει να κάνουμε κι εμείς τους έκπληκτους; Αφού όλοι έχουμε συμμετάσχει σε παρόμοιες συζητήσεις είτε συμφωνούμε είτε όχι...
Σαν να χρειάζεται πολύς χρόνος ακόμη μου φαίνεται. Όχι απλά για να σταματήσουμε να είμαστε ρατσιστές. Το πρώτο βήμα είναι να αποδεχτούμε ο καθένας μας προσωπικά και στη συνέχεια συνολικά ότι πράγματι είμαστε.Ρατσιστές, εννοώ. Σαν τους άρρωστους που πρώτα πρέπει να παραδεχθούν ότι νοσούν για να το θεραπεύσουν σταδιακά. Ας κάνουμε αυτό το πρώτο βήμα...
