Οσο ήμουν μικρός δεν θα μπορούσα να καταλάβω κάτι τέτοιο. Αλλά και να το καταλάβαινα το ανώριμο μυαλό μου δεν θα μπορούσε να το επεξεργαστεί σωστά. Θα το δείτε κι εσείς. Όσο θα μεγαλώνετε τόσο περισσότερο θα βλέπετε άντρες που δεν σας βλέπουν ερωτικά. Κι όταν λέω «σας» δεν εννοώ εσάς ατομικά, αλλά εσάς τις γυναίκες εν συνόλω. Τελευταία, όπου και να κοιτάξω ακούω και γνωρίζω άντρες που βρήκαν την ευχαρίστηση σε έναν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Κι αυτό δεν είναι μια φοβική διαπίστωση, όπως πολύ εύκολα μπορεί να πει κάποιος. Είναι ένα fact, μια πραγματικότητα.
Οι γκέι άντρες χωρίζονται σε αυτούς που είχαν καταλάβει από την εφηβεία κιόλας την ροπή τους προς το ίδιο φύλο και σε αυτούς που δοκίμασαν, πειραματίστηκαν και καταστάλαξαν. Για τους πρώτους δεν χρειάζεται κάποια ανάλυση, καθώς έκαναν μια συνειδητή επιλογή χωρίς να έχουν την περιέργεια ή επιθυμία να δοκιμάσουν τις γυναίκες.
Η δεύτερη κατηγορία όμως χρήζει περαιτέρω εμβάθυνσης, μιας και αυξάνεται γεωμετρικά. Είναι εκείνοι που ακολούθησαν την γενετήσια ορμή και αποφάσισαν να την αλλάξουν. Το ερώτημα είναι: γιατί αυξάνονται τόσο πολλοί οι γκέι αυτής της κατηγορίας; Τι είναι αυτό που τους απωθεί στη γυναίκα;
Αυτό που ακούγεται πολύ και έχει ποσοστό αλήθειας, είναι ότι η πολυπλοκότητα της γυναίκας σε εγκεφαλικό επίπεδο είναι τόσο ασύμβατη με τις επιθυμίες των ανδρών με αποτέλεσμα αυτοί να βρίσκουν αναπάντεχα την ταύτιση σε άτομα του ίδιου φύλου, να γοητεύονται ίσως και ασυνείδητα από αυτό και να οδηγούνται στη δοκιμή και εντέλει στην σαφή επιλογή. Σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, οι απαιτήσεις των ανθρώπων έγιναν πολύ πιο αυστηρές και στενές, ώστε να μην κάνουν έκπτωση σε αυτές και αφού δεν τις βρίσκουν μετά από μερικές προσπάθειες σε κάποια γυναίκα, τις αναζητούν αλλού.
Επιπλέον, η επιθυμία για διαιώνιση έγινε σιγά σιγά αποφυγή και κατέληξε σε διά ροπάλου άρνηση. Όταν λοιπόν αναζητάει κάποιος την αγάπη σε μια γυναίκα και τη βρίσκει, αλλά το μητρικό της ένστικτο προκαλεί συναισθηματική ζημιά, τότε ο τρόπος να αποφύγει όλη αυτή την αναστάτωση είναι να κοιτάξει στην απέναντι όχθη.
Είναι όμως αυτά αρκετά;
Ο βασικότερος λόγος που σημειώνεται αυτή η αύξηση και που το 19% του πληθυσμού των ΗΠΑ φερ΄ειπείν δηλώνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από ετεροφυλόφιλοι (σε έρευνα των πανεπιστημίων του Οχάιο και της Βοστόνης πριν από 2 χρόνια), είναι ότι ζούμε σε μια πιο προοδευτική και φιλελεύθερη εποχή. Πλέον, είναι πολύ πιο εύκολο για έναν γκέι να το πει δημόσια και να μη φοβάται για τη ζωή του όπως στο παρελθόν. Ο Tim Cook για παράδειγμα δήλωσε υπερήφανος με επιστολή του που είναι γκέι, κάτι που το είπε δημόσια για πρώτη φορά. Και κανείς -ευτυχώς- δεν θα βρεθεί να του πει πράγματα που λέγονταν παλιά. Ίσα ίσα που η αντιμετώπισή του θα παραμείνει ίδια. Από την εποχή που ο Alfred Kinsey, καθηγητής σεξουαλικότητας στη δεκαετία του ’50 μίλησε για τα 7 σημεία προσδιορισμού της σεξουαλικότητας που αποδοκιμάστηκαν από τον κόσμο, καθώς έβγαλε το 37% των Αμερικάνων πρακτικά και δυνητικά γκέι, έχει μπει πολύ νερό στο αυλάκι. Άλλωστε, γι΄αυτό και τα μεγαλύτερα ποσοστά όσων δηλώνουν γκέι σήμερα βρίσκονται στο ηλικιακό φάσμα 19-30 και πολύ λιγότερο στο 45+. Όλα τα παραπάνω αφήνουν την υπόνοια ότι είναι σαν προγραμματισμένο από την φύση των ανδρών να γίνουν κάποια στιγμή γκέι και να αντιστραφούν τα δεδομένα του σήμερα.
Τελευταίο και ίσως ίδιας βαρύτητας είναι αυτό που πιπιλάει ο ανδρικός πληθυσμός εδώ και μια 15ετία: Ο φεμινισμός μετάλλαξε τις γυναίκες με αποτέλεσμα να αισθάνονται οι άντρες ευνουχισμένοι και να ιδρώνουν κάθε φορά που πάνε να τις πλησιάσουν. Αυτός βέβαια δεν μοιάζει να είναι ικανός λόγος για να αλλάξει τον προσανατολισμό από μόνος του, αλλά είναι ικανός να δώσει την αφορμή για να εκδηλωθεί η διαφορετική προτίμηση.
