Ξέρεις, το πρώτο έτος θεωρείται θεμέλιο για τη φοιτητική ζωή. Εκτός του ότι ξεκινάς κάτι καινούργιο, γνωρίζεις νέα άτομα και αναλαμβάνεις καινούριες ευθύνες, το πανεπιστήμιο αποτελεί κύριο παράγοντα κοινωνικοποίησης και ένταξης.
Νομίζω, τότε, πραγματικά νιώθεις φοιτητής: το πρωί στο λεωφορείο πηγαίνοντας στο μάθημα, πίνοντας τον πρωινό καφέ με το τσιγάρο στο χέρι, διακρίνοντας την αμηχανία στα καινούργια βλέμματα και ανακαλύπτοντας την χαρά της πρώτης παρέας.
Δυστυχώς, αυτά ίσως να σας ακούγονται μακρινά και να πρέπει να βολευτείτε στο κομμάτι γνώσεων και επικοινωνίας που προσφέρουν τα διαδικτυακά μαθήματα, ως ένα κύριο σημάδι της φοιτητικής σας ζωής.
Και όχι δεν γράφω αυτό το άρθρο για να σας παρουσιάσω στο περίπου τι δεν ζείτε αλλά για να σας δώσω λίγο κουράγιο, δύναμη και ελπίδα, λέγοντας σας πως η υγεία μας είναι σημαντικότερη από το μέλλον μας. Χωρίς αυτή δεν θα μπορούσαμε να έχουμε μέλλον άλλωστε.
Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο και καταλήγουν κάπου. Ίσως τα επόμενα χρόνια να είναι για εσάς. Ίσως και για να εκτιμήσετε αυτά που χάνουμε και να τα ζήσετε δυνατότερα και με μεγαλύτερο συναίσθημα. Ίσως, όταν τελειώσει όλο αυτό, αλλάξει κάτι μέσα μας... Δεν ξέρω...
Καλή δύναμη και καλό κουράγιο. Οι καλύτερες μέρες έρχονται πιο φωτεινές και πιο γεμάτες. Κουβαλούν ένα καλό αντάλλαγμα μπροστά σε όσα πέρασες, περιμένοντάς τες. Στόχος τους να εκτιμάς και να εμπνέεσαι. Κάποιος, κάποτε, είπε "εμπνεύσου από όλα τα άσχημα για να κερδίσεις μέσα από αυτά".
Απλά περίμενε. Έρχονται!
