Η στιγμή του χρόνου που τρομοκρατεί όλους τους φοιτητές, μόλις έφτασε! Πίσω στα αμφιθέατρα και πάλι. Και έλεγα τι μου έλειπε κι ένιωθα μισή... Υπάρχουν τόσα αμέτρητα πράγματα που περνούν από το μυαλό ενός φοιτητή όταν επιστρέφει και πάλι στον χώρο του Πανεπιστημίου, που πραγματικά κατακλύζουν το μυαλό του.

Υπάρχει μεν, ένα ευχάριστο συναίσθημα κι ένας κάποιος ενθουσιασμός (για τους φίλους μας περισσότερο) από την άλλη όμως, η φρίκη κι ο τρόμος του νέου προγράμματος που χειροτερεύει χρόνο με χρόνο, δε μας αφήνει να γειάνουμε στιγμή...

Αυτή είναι λοιπόν, μία λίστα με τις σκέψεις που περνούν από το μυαλό ενός φοιτητή την πρώτη μέρα της επιστροφής στο Πανεπιστήμιο:

 1. «Γιατί πού να με πάρει η ευχή επέλεξα μάθημα στις 8 η ώρα το πρωί;»

Πανικός. Ακόμη δεν ξεκίνησες και η τύχη σου για όλο το εξάμηνο έχει ήδη προδιαγραφεί. Κάθε Δευτέρα 8 το πρωί θα βλέπεις την ξινή μούρη του καθηγητή ή της καθηγήτριάς σου και θα κάνεις Ανθρωπιστικό Δίκαιο (συμπλήρωσε ό,τι θέλεις, φίλε αναγνώστη)! Fuck yeah!

 2. «Αυτός/ή έχει ξαναπατήσει σε μάθημα; Τον/την ξέρω; Να πω γεια;»

Και είναι ένας τύπος τον οποίο ψιλοθυμάσαι από το πρώτο έτος, αλλά τον είχες ξεχάσει εντελώς. Και με το δίκιο σου, εδώ που τα λέμε. Τελευταία φορά που πάτησε σχολή ήταν στο πρώτο εξάμηνο, τότε που ερχόταν και η Κουτσή Μαρία. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο όμως, συνεχίζεις να τον καρφώνεις με το βλέμμα σου, χωρίς να ξέρεις το γιατί. Μέχρι να ανταποδώσει απορρημένος και να χαμηλώσεις τα μάτια σου, μέσα στην αμηχανία.

 3. «Πότε έχουμε διάλειμμα; Πεινάω!»

Ξέρεις πολύ καλά πότε τελειώνει, αλλά δεν θες να το πιστέψεις γιατί πέρασαν μόλις 5 λεπτά από την έναρξη του μαθήματος. Με το να κοιτάς επίμονα το ρολόι πάντως, δεν καταφέρνεις κάτι. Όσο για την πείνα, δες και την θετική πλευρά, επιτέλους θα χάσεις κανά κιλό...

 4. «Που διάολο είναι οι φίλοι μου;»

Θα χάσουμε κι αυτούς που γνωρίζουμε δηλαδή! Πρώτη μέρα πίσω στη σχολή και κανείς δεν έχει έρθει. Ας τους ζαλίσω στα τηλέφωνα μπας και και φιλοτιμηθεί κάποιος/α...

 5. «Έφτιαξαν επιτέλους το ασανσέρ; Υπάρχει Θεός!»

Αυτό κι αν είναι σοκ κι αναπάντεχη εξέλιξη. Όχι απλά το ασανσέρ αλλά τα πάντα λειτουργούν ρολόι. Καθαριότητα, κλιματισμός, όχι σπασμένα έδρανα... Να θεωρείς τον εαυτό σου ευλογημένο!  (μέχρι το επόμενο ντου δηλαδή!)

 6. «Γιατί υπάρχουν τόσα άτομα στο αμφιθέατρο;»

Τι ρωτάω; Πρώτη μέρα είναι. Είπαν να περάσουν μια βόλτα και να κάνουν το καθήκον τους για όλο το υπόλοιπο εξάμηνο. Υπάρχουν άτομα καθισμένα μέχρι και στο πάτωμα. Μιλάμε για τόσο κόσμο!

 7. «Αυτό το μάθημα ...δεν περνιέται με την καμία. Τέλεια!»

Για να μην καταλαβαίνω τίποτα από την πρώτη κιόλας διάλεξη, δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα ακολουθήσει στο μέλλον. Πώς θα επιβιώσω, Θεέ μου;!

 8. «Δεν την παλεύω, θέλω καφέ!»

Κι έχεις πιει ήδη έναν το πρωί. Εμ, αυτά παθαίνεις όταν κοιμάσαι στις 4 το ξημέρωμα ξέροντας πως στις 8 έχεις μάθημα. Δεν έχεις σκοπό να μάθεις ποτέ από τα λάθη σου, έτσι;

 9. «Γιατί είμαι εδώ; Έναν καλό λόγο μπορεί να μου δώσεις κάποιος;»

Θα σου δώσω έναν. Επειδή δεν θες και δεν πρέπει να μείνεις με τους γονείς σου για το υπόλοιπο της ζωής σου. Γι' αυτό κάτσε στην διάλεξη, πέρνα μαθήματα, πάρε επιτέλους ένα πτυχίο και βγες στην αγορά εργασίας με ...περισσότερες αξιώσεις!

 10. «Είναι μόνο 2 μήνες ως τις διακοπές των Χριστουγέννων. Θα τα καταφέρω!»

Πάντα υπάρχει και η θετική πλευρά των πράγματων. Αρκεί να είσαι αισιόδοξος τύπος και να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο. Μένουν μόνο 8 εβδομάδες μέχρι τα Χριστούγεννα. Jumbo, ακούτε; Είμαστε κι εμείς, που ξεκινάμε από σήμερα την αντίστροφη μέτρηση!

Πηγή: neopolis.gr