Μπαίνοντας στη φάση όπου βρίσκεις αγόρι και βρίσκουν κι αυτές, πιστεύω ότι είναι κάτι παραπάνω από δεδομένο ότι θα αλλάξει η σχέση σας, θα αναθεωρηθεί η φιλία σας και θα αποκτήσετε νέα βάση για τα πάντα σας. Ο χρόνος που έχετε διαθέσιμος, πλέον μοιράζεται. Στην αρχή λες πως είναι λογικό (θες να τη δικαιολογήσεις που έχει χαθεί, ας μην κρυβόμαστε), μετά απλά καταντάει βαρετό - βλέπεις η ζυγαριά εντελώς τυχαία πάντα ευνοεί τη σχέση και ο διαθέσιμος χρόνος για τις φίλες όλο και λιγοστεύει.

Όταν βρίσκεστε, θα αναλύσετε πρώτα απ' όλα πως είναι η καθεμία με τη σχέση της - λες και αυτό είναι το πιο βασικό. Κάποτε τα άγχη σας είχαν άλλη μορφή, τώρα σχετίζονται κυρίως με τις σχέσεις σας. Δεν έχετε πια την πρωτιά σε κάθε σημαντικό γεγονός που συμβαίνει στη ζωή της άλλης, θα το μοιραστείτε με τα αγόρια σας το επόμενο λεπτό και μετά μεταξύ σας.

Τα βράδια σας δεν είναι πια διασκεδαστικά, οι καφέδες σας περιέχουν πολλά μηνύματα που σας αποσπούν την προσοχή και κατά συνέπεια αποσυντονίζουν την κουβέντα, το μυαλό σας ταξιδεύει στη στιγμή που θα πληρώσετε και θα φύγετε για να πάει η καθεμία στον καλό της.

Γιατί αλλάζουμε όταν έχουμε σχέση; Για να γίνουμε αυτό που απευχόμασταν, για να γίνουμε σαν τη φίλη που κατηγορούσαμε, για να αποκτήσουμε μια συμπεριφορά σαν εκείνης της κολλητής που δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε - ξέρεις, αυτής που βρήκε αγόρι κι έπαψε να είναι η φίλη - επέκταση του εαυτού σου.

Όταν έχει μια διπλή πρόσκληση - μάντεψε - δε θα προτιμήσει να πάρει εσένα στο θέατρο, όταν έχει διάθεση για κρέπα θα πάρει επειγόντως το αγόρι της, όταν δε νιώθει καλά εκείνος έχει θέση δίπλα της και όχι εσύ. Την κατηγορούμε τη φίλη που άλλαξε κι έγινε βαρετή επειδή βρήκε σχέση; Όχι, γιατί δε μας πάει η καρδιά. Μήπως όμως να πούμε αντίο στις πρώην ελεύθερες κι ωραίες φίλες μας; 

Και όχι μόνο ένα αντίο, αλλά πολλά.

Αντίο στα βράδια που ξεμέναμε η μία στο σπίτι της άλλης.

Αντίο σ' εκείνα τα πρωινά που πηγαίναμε για καφέ, χωρίς να το έχουμε κανονίσει μέρες πριν.

Αντίο σ' εκείνα τα μηνύματα που περιέγραφαν με κάθε λεπτομέρεια το τι μας είπε και τι του είπαμε, γιατί τώρα ξαφνικά σοβαρέψαμε όλες μας - δεσμευμένες και μη.

Αντίο σ' εκείνα τα Σαββατόβραδα που βγαίναμε και δεν ήμασταν με τα κινητά στα χέρια, μας αρκούσε που είχαμε η μία την άλλη.

Αντίο σ' εκείνες τις καλοκαιρινές διακοπές, που τις περνούσαμε μαζί και έχουμε ακόμη να τις θυμόμαστε. Τώρα η μία για Νάξο τράβηξε κι άλλη για Σαντορίνη.

Αντίο σ' εκείνες τις γιορτές που τις περνούσαμε κι αυτές μαζί, τώρα όλα γυρνάνε γύρω από τον Τάκη ή τον Μήτσο ή τον Χρήστο. Πρωτοχρονιά με τους δικούς του φίλους, Χριστούγεννα με την οικογένεια του, Πάσχα στο χωριό του.

Αντίο σ' εκείνα τα ''εμείς'' που αφορούσαν μονάχα σ ' εμένα κι εσένα.

Αντίο σε όλες τις φορές που συνοδεύαμε η μία την άλλη στα πάρτι όταν δεν είχαμε κάποιον να φέρουμε.

Αντίο στα μηνύματα που στέλναμε με το που γινόταν κάτι σημαντικό στις ζωές μας. Τώρα το μαθαίνουμε μερικές ώρες ή μέρες μετά. Η' και καθόλου.

xx