Παιδί... Μια λέξη που άλλοτε την λέμε προσπαθώντας να τονίσουμε μια ανώριμη συμπεριφορά, άλλοτε την χρησιμοποιούμε με νοσταλγία.
Το παιδί είναι αυτό που πάντα παλεύουμε να κρατήσουμε μέσα μας αλλά δυστυχώς τις περισσότερες φορές το χάνουμε όσο προχωράμε στους δρόμους της ενηλικίωσης. Κι όταν το βρούμε το αφορίζουμε. Όμως υπάρχουν πάντα στιγμές που συμπεριφερόμαστε παιδικά και μας αρέσει. Μας αρέσει γιατί το να είμαστε παιδιά σήμαινε τόσα πολλά και καλά. Καλά που τα μνημονεύουμε πάντα σε συζητήσεις με την παρέα μας, ειδικά αν μέσα σε αυτήν υπάρχουν άτομα που πηγαίναμε μαζί σχολείο και καθόμασταν στο διπλανό θρανίο (κι όταν μου έδινες το βιβλίο μου λεγες σ΄αγαπώ).
Θυμάσαι πόσο χαιρόμασταν όταν:
1.Αρρώσταινε η δασκάλα και είχαμε κενή όλη τη μέρα.
2. Η άρρωστη καθηγήτρια μας είχε το τελευταίο δίωρο.
3. «Την λέγαμε» στον συμμαθητή/συμμαθήτρια από το Γ2 (ήμουν Γ3 γι΄αυτό) που αυτός θα κάνει μάθημα κι εμείς θα πάμε σπίτι να φάμε το #5
4. Τα κορίτσια νομίζατε πως το να έχεις λιγότερες ώρες μάθημα είναι λόγος για να σου δώσει ο Βασιλάκης από το Β4 χαρτάκι με αφιέρωση.
5. Η μαμά είχε τηγανίσει πατάτες (καλά αυτό και τώρα συμβαίνει)
6. Χαζογελούσαμε κάνοντας «μπανιστήρι» δύο μυρμήγκια που είχαν καβαλήσει το ένα το άλλο
7. Πασαλειβόμασταν με το παγωτό αφού είχαμε δαγκώσει τη γωνιά στο χωνάκι κι έσταζε στα ρούχα.
8. Μια εκδρομή με το σχολείο
9. Μια «εκδρομή με το σχολείο» που εμείς ΔΕΝ πηγαίναμε.
10. Χαρτζιλίκι 3 ευρώ
11. Ξύπνημα τα πρωινά του Σαββάτου στις 8 για να δούμε όλα τα παιδικά. Τώρα αν μας ξυπνήσει κανείς πριν τις 12 τρώει μπινελίκι.
12. Το κουδούνι για το πρώτο διάλειμμα που ήταν 20λεπτο ή 15λεπτο άντε και το δεύτερο που ήταν 10λεπτο.
13. Τυρόπιτα με Mίλκο
14. Τα γενέθλια μας. Πέντε μέρες πριν και μια μέρα μετά όλοι ασχολούνταν με εμάς και το πάρτι μας. Χαιρόμασταν γιατί οι συνδυασμοί κεριών είχαν πάντα πρώτο το ένα και δίπλα το πολύ μέχρι 3.
15. Αρχές Σεπτέμβρη και πηγαίναμε να αγοράσουμε τα σχολικά. Max, Jumbo, στυλό, μολίβια, τσάντες, μπλοκ ζωγραφικής, κασετίνα, #μπορωνασυνεχισωμεχριαυριο…
