Αυτό το άρθρο το αφιερώνω σε όλα τα καλά που μας χτύπησαν κατακούτελα... μας άφησαν μια γλυκιά γεύση, πήραμε μια μυρωδιά, έκαναν τα μάτια μας να στραφταλίσουν και απλά χάθηκαν. Όχι γιατί αυτός ήταν ο σκοπός τους εξαρχής, απλά να... δεν έτυχε ξανά. Ενδεχομένως, δεν τα λαχτάρησες ή μπορεί να μην υπήρξε κάποια κατάλληλη στιγμή μέχρι τώρα.
Μιλάω γι' αυτές τις αναμνήσεις που εμφανίζονται ξαφνικά, με κάποιο τρόπο, μπροστά στα μάτια σου, τις βιώνεις για μερικά δευτερόλεπτα και ύστερα σου αφήνουν μια αίσθηση... ένα όμορφο συναίσθημα στην καρδιά. Σου προκαλούν ένα γελάκι, ένα τσίμπημα στο στήθος, μια αίσθηση χαράς στο στομάχι, μια στιγμιαία ευημερία.
Photo credit: freepik.com
Είναι οι ίδιες αναμνήσεις που θα εκμυστηρευτείς αναλυτικά στους φίλους σου, θα μοιραστείς με τον άνθρωπο σου και θα τις αναζητήσεις σε μια δύσκολη μέρα ή λίγο πριν τον ύπνο για όνειρα γλυκά.
Όσο και να τις αναλύσω, όσο περισσότερο και να τις περιγράψω, είμαι σίγουρη πως έχεις καταλάβει τι εννοώ και ήδη τις έχεις φέρει στο μυαλό σου .Ποντάρω σε κάτι δυνατό που μας κρατάει σε εγρήγορση και μας υπενθυμίζει τη ζωή και την κανονικότητα. Πάει καιρός που ζούσαμε ελεύθερα χωρίς φόβο και ερωτηματικά και νιώθω πως αυτό έχει επηρεάσει αρκετά το μέσα μας και μαζί του την ελπίδα και τους στόχους μας. Σου υπενθυμίζω, λοιπόν, πως όλα κάποτε θα τελειώσουν και θα μπορέσουμε να χτίσουμε αναμνήσεις ξανά και να ζήσουμε στιγμές. Τέτοιες στιγμές που να μην μας αφήνουν να κοιμηθούμε το βράδυ χωρίς χαμόγελο.
Ο άνθρωπος, λένε, συνηθίζει εύκολα. Αυτό, όμως, που δεν λένε είναι πως συμβαδίζει δύσκολα.