Τα απωθημένα, νομίζω πως για τους περισσότερους, είναι ένα ευαίσθητο θέμα, που προσωπικά με βρίσκει αρκετά ευάλωτη.
Τα απωθημένα είναι έρωτες και πάθη που όχι μόνο πέρασαν αλλά αναποδογύρισαν τη ζωή σου κι εσένα τον ίδιο .Είναι μία έννοια που κρύβει μέσα της βιώματα, καταπιεσμένες επιθυμίες, ανολοκλήρωτες κουβέντες, συναισθήματα και γενικά εκκρεμότητες. Σου αφήνει την αίσθηση πως τίποτα δεν έχει τελειώσει και δεν μπορεί να τελειώσει χωρίς happy ending. Δεν μπορείς να δεχτείς πως κάτι τόσο έντονο μπορεί να λήξει τόσο άδοξα .Όλα αυτά που ένιωσες, όλος αυτός ο κόμπος στο στομάχι, αυτό το χαζό χαμόγελο στο άκουσμα του, η αφηρημάδα, ο ρομαντισμός, αυτή η ενέργεια δεν αξίζουν να χαθούν έτσι απλά -όπως χάθηκε κι αυτός .
Η φθορά που σου προκαλεί αυτή η απώλεια σε συνδυασμό με τη δική σου ψυχολογική κατάρρευση, μεγεθύνουν τα γεγονότα και τα συναισθήματα που έχεις γι' αυτά. Και κάπου εδώ γεννιέται η εξής απορία: "Τι γίνεται, όμως, όταν η φωνή της λογικής είναι αντίθετη από αυτή της καρδιάς;"
Και με απόλυτη βεβαιότητα, είμαι σίγουρη πως αν σου δινόταν η ευκαιρία να γυρίσεις πίσω, δεν θα το έκανες, ούτε θα άλλαζες κάτι και ότι αν ήταν στο χέρι σου, θα το ζούσες άλλο τόσο. Και κάπου εδώ κρύβεται η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα που απασχολεί πολλούς. Κλείνοντας, οι ανεκπλήρωτοι έρωτες και οι μονόπλευρες εμμονές έχουν την μεγαλύτερη ένταση κι εφόσον είσαι από τους τολμηρούς, ζήσε το όσο μπορείς. Μην μπεις στον κόπο να μετανιώσεις που δεν το έκανες.
Ζήσε το όλο γιατί αξίζει.
