Λίγες μόλις εβδομάδες πριν κλείσει τα 101, η Ρούμπι Χόλτ είδε για πρώτη φορά θάλασσα. Θα μου πεις τί μου λες -και τί μου δείχνεις -τώρα μία γιαγιά ζαρωμένη σαν σταφίδα πάνω σε ένα καροτσάκι... Κι αυτό που με ακουμπάει εμένα; Η δική μου η γιαγιά είναι και χειμερινή κολυμβήτρια....
Θα συνεχίσω λέγοντάς σου λοιπόν πως η γιαγιά Ρούμπι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της- γύρω στα 50 χρόνια σκληρής δουλειάς!- το πέρασε σε μια φάρμα στο Τενεσί μαζεύοντας βαμβάκι.
«Άκουγα ανθρώπους να μιλάνε για τη θάλασσα, για το πόσο όμορφη είναι και ήθελα να τη δω, όμως ποτέ δεν είχα την ευκαιρία. Το όνειρό μου πριν κλείσω τα μάτια μου ήταν να νιώσω την αίσθηση της άμμου στα πόδια μου...».
Το ταξίδι μέχρι τη θάλασσα στην Αλαμπάμα είναι το μεγαλύτερο που έκανε ποτέ από το σπίτι της, στο Giles County. Από την πολιτεία του Τενεσί έχει φύγει μόνο άλλη μία φορά.
«Δεν υπάρχει τίποτα σαν αυτό στο Giles County», είπε η ίδια, αναφερόμενη στον ωκεανό που αντίκρυζε.
Το yolosophy αυτό είναι αφιερωμένο σε αυτούς που παίρνουν στιγμές ευτυχίας από μια απλή βόλτα στη θάλασσα.
Σε αυτούς που εκτιμούν τις μικρές χαρές της ζωής και είναι ευγνώμονες για ό,τι έχουν ζήσει.
Σε αυτούς που δεν παίρνουν ως δεδομένη τη δυνατότητα ενός ταξιδιού, τις διακοπές, τα χρήματα, ακόμα κι αν τους τα έφερε απλόχερα η μοίρα.
Στη δύναμη που έχουν να ελπίζουν και να πραγματοποιούν τα όνειρά τους, ακόμα κι αν για άλλους θεωρείται αργά.
You only live once και η αξιαγάπητη Ρούμπι, το ξέρει καλά, ακόμα κι αν άργησε να το μάθει.
