Για το cast δεν θα μιλήσω καν, γιατί ό,τι και να πω θα είναι λίγο.
Βασικά, αφήστε το στην άκρη, θα μιλήσω MONO για τον Hugh Grant, που ήταν ο πρώτος του ρόλος που μου άρεσε, εδώ και χρόνια!
Ξεκινάμε, λοιπόν, με τον Mickey (Μάικι, όχι Μίκη...), που είναι ο βασιλιάς του χόρτου στην Αγγλία. (Και όταν μιλάμε για χόρτο, δεν μιλάμε για το σπανάκι που αγόρασες προχθές στην λαϊκή, μιλάμε για το ναρκωτικό). Η οθόνη μας δείχνει τον Mickey να μας λέει πως ο βασιλιάς της ζούγκλας δεν αρκεί να φέρεται ως βασιλιάς. Πρέπει να ΕΙΝΑΙ ο βασιλιάς, ενώ κανονίζει ραντεβού με την γυναίκα του... Όλα αυτά, λίγο πριν πέσει η πρώτη σφαίρα.
Lights, camera, ACTION!
Η ιστορία τρέχει γύρω από τον Mickey, που θέλει να πουλήσει την επιχείρηση και να αράξει σε μία παραλία με το κορίτσι, χωρίς σκοτούρες. Έχει επαφές με την υψηλή κοινωνία, λόρδους, δούκες… να’ ναι καλά! Εκεί πάνω έχουν μπόλικους… Έχει βρει και τον αγοραστή του και όλα πάνε ρολόι. Μέχρι που βρίσκεται ένας άνθρωπος, ο οποίος ζητάει το κεφάλι του σε δίσκο.
Κάπου εδώ είναι που ξεκινάει το πραγματικό σόου! Πολλοί χαρακτήρες, ο ένας πιο τρελός από τον προηγούμενο, με τον καθένα να έχει τα δικά του θέματα, και τον τρόπο ή τον λόγο του, για να χώσει τα χέρια του στο παντελόνι του Mickey. Και οι μισοί τυχαίνει να έχουν προηγούμενα με τους άλλους μισούς!
Μεγάλο μέρος της ιστορίας λέγεται σε flashbacks, με μερικά, μάλιστα, να μας τα δείχνει όπως θεωρεί ο χαρακτήρας πως έγιναν, χωρίς απαραίτητα να είναι και η αλήθεια. Κάθε χαρακτήρας έχει τα δικά του χούγια, ατάκες, πράγματα που τον κάνουν πιο ξεχωριστό από τους υπόλοιπους, ακόμη και τα minions του Χ μαφιόζου! (Incoming gov)
Υποκριτικά, έκαναν όλοι τους πολύ καλή δουλειά. Από τους πρωταγωνιστές μέχρι και το τελευταίο παιδί που βγάζει selfies με ένα πτώμα! Η βασική μας τριάδα (Matthew McConaughey, Charlie Hunnam, Hugh Grant) δίνουν ρέστα, αν και νομίζω πως ο Colin Farrell ήταν από τους αγαπημένους μου!
Σεναριακά, αν και πάει να σε μπερδέψει σε κάποια σημεία (Τι περιμένεις από ταινία του Guy Ritchie;), σε κρατάει καθηλωμένο στο κάθισμα για το τι θα γίνει μετά! Το χιούμορ και τα αστεία είναι δυνατά και τα πιάνεις εύκολα, χωρίς να σταματάνε την πλοκή καθόλου. Αν και υπήρξαν ένα-δυο σημεία που, είτε δεν εξηγήθηκε επαρκώς κάτι, ή δεν μου έκατσαν καλά, αυτά είναι λίγα και περνάνε σχεδόν απαρατήρητα, καθώς η πλοκή τρέχει. Θα ήθελα λίιιιιγο παραπάνω δράση/ αίμα, αλλά σε τελική ανάλυση υπάρχει μία καλή ισορροπία, που δεν με χάλασε καθόλου.
Γενικά, είναι μία ταινία που δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα! Πέρασαν κοντά 2 ώρες και δεν καταλάβαμε πότε έφυγαν! Δεν κοιτάξαμε ρολόι, κινητό, τίποτα… Εκεί μείναμε κολλημένοι!
9/10! Γιατί έτσι πρέπει να αφήνεις έναν δημιουργό να δημιουργήσει! Η ταινία είναι 100% Guy Ritchie, και σε όσους έχουν δει το “Snatch” θα τους το θυμίσει σαν ύφος, και θα μπουν σε διαδικασία σύγκρισης. Άλλοι θα το βρουν ανώτερο και άλλοι όχι. Εγώ θα ήθελα απλά κι άλλο!
Αν σας αρέσει ο Guy Ritchie, θα την απολαύσετε. Μιλάμε φυσικά για τον Guy Ritchie του “Snatch” και του “The Man from U.N.C.L.E.”, οχι για τον Guy Ritchie του “Alladin” και του “King Arthur”.
Bonus Round:
"One of their associates had an accident."
"So you killed someone?"
"No, it was the gravity that killed him."
