Oλοι έχουμε ανασφάλειες. Όλοι αποζητάμε την προσοχή, θέλουμε να μας αποδέχονται και να μας θαυμάζουν.
Αλλά από πότε γίναμε απελπισμένες για προσοχή; Από πότε ανεβαίνουμε στα τραπέζια για να δουν τα πόδια μας; Από πότε βαφόμαστε σαν κλόουν, βάζουμε όλο και λιγότερα ρούχα, την πέφτουμε σαν άντρες και μιλάμε σαν νταλικέρηδες απλά για να διαφέρουμε;
Όλο και πιο συχνά, διαπιστώνω πως πληθαίνουν οι κοπέλες που κραυγάζουν για προσοχή.
Ανεβάζουν φωτογραφίες στο facebook με σκοπό μόνο να προκαλέσουν, κάνουν πράγματα που δεν τους αντιπροσωπεύουν, παριστάνουν κάποιον άλλο ρόλο, ζουν σε ένα σύμπαν που ο κόσμος περιστρέφεται από αυτές.
Και είναι κρίμα γιατί, αυτό που πραγματικά θέλουν, δεν είναι το σεξ, τα βλέμματα πάνω τους, τα χρήματα. Είναι απλά, να τα βρουν με τον εαυτό τους και οι άλλοι να τις αποδεχτούν.
