Εδώ και μερικά χρόνια έχουμε περάσει στην φάση που στην τηλεόραση κυριαρχούν μόδες. Θα μου πείτε «γιατί παλιότερα συνέβαινε κάτι διαφορετικό;» και θα έχετε δίκιο. Αλλά τα τελευταία χρόνια είναι ένα διαφορετικό είδος μόδας. Δεν είναι κάτι που προσπαθεί να επιβάλλει το τηλεοπτικό περιεχόμενο. Είναι το κοινό που δίνει feedback στην τηλεόραση και της λέει «αυτό το ένα που μου έφερες μου άρεσε. Πιάσε άλλα 10 τέτοια». Και η τηλεόραση το κάνει.
Μόδα στην ελληνική τηλεόραση μέχρι πέρσι ήταν τα τούρκικα σίριαλ. Τα κανάλια για μία τριετία είχαν βάλει φρένο στην εγχώρια παραγωγή και μυθοπλασία και την εισήγαγαν από τους γείτονες. Ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2004 με τα Σύνορα Της Αγάπης ως μόνο δείγμα και κάπου το 2011 γύρισε σε λαίλαπα. Σουλεϊμάν, Εζέλ, Φατμαγκιούλ, Γκουμούς και 5-6 ακόμη τα έβλεπε το ελληνικό κοινό στα 3 κανάλια (ANT1, MEGA, STAR), με target group τις γιαγιάδες και τους παππούδες που νόμιζαν ότι έβλεπαν Φώσκολο.
Από φέτος τα κανάλια δείχνουν σημάδια επιστροφής στην παραγωγή σειρών και τα τούρκικα έγιναν και πάλι μειοψηφία. Υπάρχουν ακόμα μερικά, αλλά όχι σε τέτοια πληθώρα. Εκτός όμως από τις καθαρά ελληνικές σειρές διαφαίνεται να ανοίγει ο δρόμος για μια νέα μορφή.
Τα ελληνοκυπριακά σίριαλ πάνε να γίνουν η νέα μόδα και οι λόγοι είναι προφανείς. Μπρούσκο πέρσι και φέτος Όνειρο Ήταν και Όρκος Σιωπής είναι ένα δείγμα αρκετό για να πούμε ότι η κυπριακή παραγωγή μπορεί να είναι το hit της επόμενης 3ετίας. Η αρχή είχε γίνει με πολλούς Έλληνες ηθοποιούς να «μεταναστεύουν» σε κυπριακά δίκτυα για να αντιμετωπίσουν την εν Ελλάδι κρίση και τώρα που επιστρέφουν έφεραν μαζί τους και τους Κύπριους παραγωγούς.
Κι αν για τα τούρκικα ήταν δεδομένο ότι η γοητεία που ασκούσαν οφειλόταν στο δράμα, την κλάψα και την δολοπλοκία, για τα κυπριακά το στοιχείο που σαγηνεύει το κοινό πιθανότατα να είναι η ιδιάζουσα προφορά τους που φαίνεται αστεία σε εμάς, αλλά δεν απέχουμε πολύ από το να ρίχνουμε μερικές κυπριακές ατάκες στην καθημερινότητα μας επηρεασμένοι από τους ηθοποιούς, να έχουμε ήχο κλήσης τα Ριάλια και να τηγανίζουμε χαλούμι. Για να το κάνουμε αυτό θα πρέπει να συμβιβαστούμε με το γεγονός ότι θα λέμε λέξεις που ξεκινούν από δύο σύμφωνα που δεν είναι δίφθογγοι όπως ΔΚ, ΦΚ κτλ. και με καταλήξεις που μπορεί να τραβιούνται με το πρόθεμα –ούιν π.χ. σκουληκούιν
ΜΙΝΙ ΟΔΗΓΟΣ ΜΕ ΚΥΠΡΙΑΚΕΣ ΑΤΑΚΕΣ
Σιερετώωωω σας (έτσι με παχύ Σ όπως το έλεγε ο Καραγκούνης στους Στάβλους της Εριέττας Ζαΐμη)
Εκατάλαβες; Εκατάλαβα να λαλείς (ευνόητο)
Πελλός= τρελός
Τζιαμέ-δαμέ=εκεί-εδώ
Δκιαουλίζομαι=Διαολίζομαι, δαιμονίζομαι
Αλλά και ευφάνταστες βρισιές
Άτε ρε Ασιημοθκιάκλιστε = Άντε βρε Πολύ άσχημε
Ασσιχτίρ ρε Δκιάολε μαύρε = Φύγε βρε Μαύρε Διάβολε
Γαμώ τον σίστον σου= Εδώ μετάφραση δεν μπαίνει
Άτε ρε Παλλιοτενεκκέ = Άντε βρε Παλιέ Μεταλλικέ Κουβά
Πάεννε ρε Παμπακοβίλλη = Φύγε βρε με το γεννητικό όργανο από βαμβάκι (Κλαίω...)
Βκάλε φάουσα ρα Σιεροκουτάλα = Βγάλε ασθένεια βρε Σιδερένια κουτάλα
Λάμνε ρε Σκαλαπούνταρε = Φύγε βρε Καλικάντζαρε
