Και ναι είσαι φοιτήτρια! Πάει το φροντιστήριο, το εξαντλητικό διάβασμα, οι καρδούλες στα θρανία –που να πέρασε αυτός ο Γιώργος άραγε;- και το «κάτσε να γίνεις 18 και βλέπουμε». Όλη αυτή η καταπίεση, λοιπόν, που όλοι λίγο-πολύ περάσαμε, είναι υπεύθυνη για τη ΛΥΣΣΑ των φοιτητικών χρόνων. Γιατί, από εδώ και πέρα, φίλη μου, θα ΛΥΣΣΑΞΕΙΣ.
Καινούριοι φίλοι –και πάάάρα πολύ γνωστοί-,Erasmus-Οrgasmus, φοιτητικά πάρτι διαφόρων παρατάξεων, αρκετό φαγητό απέξω –δεν έχω γνωρίσει ΕΝΑ άτομο να μην έχει «βάλει» κιλά το πρώτο έτος ως φοιτητής-, μία Αράχωβα το χειμώνα και μία Μύκονος το καλοκαίρι και κάπως έτσι θα κυλήσει η ζωή σου για τα επόμενα τέσσερα -και βάλε- χρόνια. Αν πρέπει να φύγεις και από το σπίτι σου για σπουδές, όλα τα παραπάνω βάλ’ τα στον υπερθετικό βαθμό.
Για να μην παρεξηγούμαστε. Όλα αυτά μπορείς να τα κάνεις παράλληλα με το να μην είσαι τουρίστας στη σχολή. Εγώ ας πούμε, τελείωσα στα 4 χρόνια τη σχολή και η λίστα με τα πράγματα που ήθελα να κάνω γέμισε με τικ. Ψέματα, δεν πήγα Erasmus και το έχω φουλ μετανιώσει, όχι για τους orgasmus, αλλά γιατί είναι μια μοναδική –και φτηνή- εμπειρία να ζήσεις στο εξωτερικό-. Οπότε, το λέμε εξ’αρχής, καλό το βιβλίο πάνω στο κεφάλι για να περπατάς σα την Ζιζέλ στα Ματογιάννια, αλλά κυρίως άνοιξέ το και ξεστραβώσου! Αυτή είναι η βασική του χρήση.
Και πάρε και πέντε συμβουλές για το πρώτο διάστημα στη σχολή, επειδή σε αγαπάμε και θέλουμε να σε προστατέψουμε από τα δικά μας λάθη. Τι άλλο θέλεις; Τον Σωτήρη από τα Everest δίπλα από το Πάντειο; (Όλες, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα.)
1. Μην πας ξυπόλητη στα αγκάθια
Πριν πας για την εγγραφή σου ως φοιτήτρια, πρέπει να έχεις μαζέψει ορισμένα χαρτιά (γουελκαμ του γραφειοκρατία). Στις περισσότερες σχολές, χρειάζονται τα παρακάτω:
-Αίτηση για εγγραφή.
-Απολυτήριο ή πτυχίο ή αποδεικτικό του Σχολείου αποφοίτησης ή επικυρωμένο αντίγραφο ή φωτοαντίγραφο αυτών.
-Υπεύθυνη δήλωση στην οποία δηλώνεις ότι δεν είσαι εγγεγραμμένη σε άλλη Σχολή ή Τμήμα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στην Ελλάδα.
-Τέσσερις φωτογραφίες τύπου αστυνομικής ταυτότητας.
-Τσέκαρέ τα και στο site της σχολής σου.
2. Ενημερώσου για τις παροχές της σχολής σου και δες αν τις δικαιούσαι
Στη ζωή δεν έχουμε ό,τι αξίζουμε, αλλά ό,τι διεκδικούμε. Και στη σχολή επίσης. Όλοι οι φοιτητές έχουν δικαίωμα σε μία ή περισσότερες δραστηριότητες της σχολής τους. Βιβλιοθήκη, σίτιση, υποτροφίες, πρακτική άσκηση είναι μεριές από αυτές. Αυτονόητο είναι βέβαια, πως ιδιαίτερη αντιμετώπιση έχουν οι ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, όπως οι ΑμεΑ και οι φοιτητές με οικονομική αδυναμία. Ψάξε και ρώτα στη γραμματεία για τα παρακάτω:
-Σίτιση Φοιτητών
-Φοιτητική Εστία
-Υγειονομική Περίθαλψη
-Στεγαστικό Επίδομα
-Υποτροφίες - Βραβεία
-Πανεπιστημιακό Γυμναστήριο
-Πολιτιστικός Όμιλος Φοιτητών
-Ακαδημαϊκή Ταυτότητα
-Ευκαιρίες Απασχόλησης
-Ταμείο Αρωγής Φοιτητών
-Συνήγορος του φοιτητή
-AIESEC
ΥΓ: Έχε τα καλά με τις κυριούλες στη γραμματεία. Όσο αντιπαθητικές κι αν είναι. Θα με θυμηθείς…
3. Μην μπλέξεις με φοιτητικές παρατάξεις αν δεν είσαι σίγουρη
Από την ώρα που πάτησες ή θα πατήσεις το πόδι σου στη σχολή, βλέπεις πολλούς καλοθελητές να σε πιάνουν από το χέρι και να σε πηγαίνουν στη γραμματεία για να κάνεις την εγγραφή σου. (Μα καλά, που σε μυρίστηκαν πως είσαι πρωτοετής;). Συμπεριφέρσου όπως εσύ νομίζεις, αλλά καλύτερα μη δώσεις το κινητό σου -θα στο ζητήσουν σίγουρα, και όχι επειδή είσαι ωραία-. Θυμάσαι τον απελπισμένο τύπο από το σχολείο που σε έπρηζε στα μηνύματα και στα τηλέφωνα; Ε κάπως έτσι, αλλά εδώ δεν έχεις και την πιθανότητα για σεξ τουλάχιστον.
Και για να σοβαρευτούμε λίγο, είναι δικαίωμα σου να είσαι σε μια παράταξη και αν ξέρεις και τι πρεσβεύει, μαγκιά σου και μπράβο σου. Αλλά, πίστεψέ με, έχεις καιρό μπροστά σου να κατασταλάξεις, πριν γραφτείς σε οποιαδήποτε φοιτητική παράταξη.
Μπορείς να επιλέξεις ό,τι θέλεις, να σε «εκμεταλλευτούν» και να τους «εκμεταλλευτείς» όπως εσύ θέλεις. Για παράδειγμα, μπορείς να πάρεις τις καλύτερες σημειώσεις για να περάσεις τα μαθήματα με αντάλλαγμα μια ψήφο. Αλλά κοπελιά, συγγνώμη, αλλά αυτό είναι λίγο γλοιώδες. Και ανώριμο. Και αποκρουστικό. Και η χειρότερη αρχή σου ως ψηφοφόρος.
4. Πήγαινε στα μαθήματα
Αυτό είναι και λίγο σχετικό, γιατί σχολή με σχολή διαφέρει. Όπως και έχει, η σχολή σου, είναι το πρώτο ουσιαστικό πράγμα που κατάφερες ΜΟΝΗ σου, με την αξία σου. Και είναι κρίμα να την βλέπεις κάθε φορά που έχεις εξεταστική. Πηγαίνοντας στα μαθήματα, γνωρίζεις τους καθηγητές και τα «κουμπιά τους», βρίσκεις νέους φίλους και, βάσει πιθανοτήτων, παίρνεις πτυχίο νωρίτερα από τους συμφοιτητές σου που δεν ξέρουν τι σπουδάζουν.
5. Άλλαξε νοοτροπία
Καμία σχέση με το λύκειο. Δεν είσαι παπαγάλος πια. Ούτε θα σε εξετάζει κανείς κάθε μέρα, ούτε θα μπαίνει ο καθηγητής και θα λέει «βγάλτε μια κόλλα χαρτί».
Εδώ είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Αν θέλεις, μπορείς να μορφωθείς και να μάθεις δύο-τρία πράγματα παραπάνω. Ειδικά στις θεωρητικές σχολές, καλώς ή κακώς, παίρνεις μια γενικότερη μόρφωση. Και μην ακούω σαχλαμάρες του τύπου «έλα μωρέ, στο πανεπιστήμιο δεν μαθαίνεις τίποτα». Ε φυσικά ρε φίλε, αν είσαι τέσσερα χρόνια για καφέ στη διπλανή καφετέρια και ξαφνικά θυμηθείς ότι πρέπει να μπεις σε ένα αμφιθέατρο, πώς να καταλάβεις τι θέλει να πει ο ποιητής;
Άλλαξε λοιπόν την νοοτροπία-«παπαγάλος μαθητής-αιώνιος φοιτητής» και αγάπησε τη σχολή σου. Άλλωστε, επιλογή σου ήταν.
Όλα καλά!
ΥΓ: Φυσικά και δεν απαιτεί κανείς από ένα 18χρονο παιδί, με το στανιό, να αγαπήσει μια σχολή που επέλεξε στα 17 του. Επαγγελματικός προσανατολισμός στα σχολεία, άλλωστε, απών. Αν η σχολή σου δεν ήταν η πρώτη σου επιλογή ή αν αλλιώς την περίμενες, κι αλλιώς σου βγήκε, τότε πρέπει να σκεφτείς εσύ και μόνο εσύ τι δρόμο θα ακολουθήσεις και τι άλλο μπορείς να κάνεις. Είναι πολύ κρίμα να μη γουστάρεις αυτό που κάνεις. You Only Live Once,my friend.
