Ενα είναι σίγουρο σε αυτή την ζωή: ότι, όσα χρόνια κι αν περάσουν, κάποια πράγματα θα συμβαίνουν πάντα σε κάθε Λύκειο. Όσο και αν δεν μας αρέσουν τα στερεότυπα, ας το παραδεχτούμε: Δεν υπάρχει ούτε μισό σχολείο χωρίς τον ψευτόμαγκα ή την ντίβα του. Ας ρίξουμε λοιπόν μαζί μια ματιά στα μικροπράγματα της λυκειακής μας καθημερινότητας, που θα ισχύουν στους αιώνες των αιώνων.
Ο μονίμως αργοπορημένος
Σε κάθε μάθημα εμφανίζεται με μισή ώρα καθυστέρηση και μπαίνει χωρίς να χτυπήσει την πόρτα. Οι καθηγητές έχουν βαρεθεί να τον κατσαδιάζουν, και έτσι απλά τον αφήνουν να περάσει. Αφού άργησε που άργησε, δεν θεωρεί απαραίτητο να βιαστεί, κι έτσι κάνει άλλη μισή ώρα να καθίσει στο θρανίο του ενώ όλοι τον κοιτάνε.
Το άτομο που κοιμάται όλη την ώρα
Αυτός ο τύπος (συνήθως είναι αγόρι) βρίσκεται πάντα στον έβδομο ύπνο ήδη από την πρώτη ώρα και συνεχίζει απτόητος μέχρι το τελευταίο κουδούνι. Το παράξενο είναι πως παρά την μόνιμη εξάντλησή του, δεν έχει χάσει μισό μάθημα από την αρχή της χρονιάς. Αυτό που τον κρατάει είναι μάλλον οι απουσίες- αλλιώς λογικά θα προτιμούσε την άνεση του κρεβατιού του από την σάκα του για μαξιλάρι.
Ο χαμός στο κυλικείο
Το ότι μέσα σ’ολόκληρο εφτάωρο, κάποια στιγμή θα πεινάσεις, είναι δεδομένο. Αυτό που δεν είναι δεδομένο είναι το ότι θα φας. Διότι εάν δεν έχεις μαζί σου καλαθάκι με σπιτικό κολατσιό θα πρέπει να σπρωχτείς, να στριμωχτείς, να ιδροκοπήσεις και να ανταγωνιστείς στο ουρλιαχτό τις ορδές των συμμαθητών σου που μαζεύονται έξω από το κυλικείο διεκδικώντας με λύσσα μια τυρόπιτα.
Το ζευγαράκι του σχολείου
Τα φτιάξανε στην πρώτη Γυμνασίου και από τότε τους βλέπεις συνέχεια μαζί, αφού κρατιούνται χεράκι-χεράκι ακόμα και στην ουρά-μπουλούκι για το Κυλικείο. Στην κολλητή σου είχε γυαλίσει αρχικά το αγόρι κι εσύ τη διαβεβαίωνες ότι υπάρχει ελπίδα. Πλέον ξέρετε ότι είναι πιο πιθανό να λάβετε σύντομα προσκλητήριο για τον γάμο τους.
Τα αλάνια
Στέκι τους αποτελεί το πίσω μέρος του σχολείου, όπου μαζεύονται για να καπνίσουν τάχα μου κρυφά από τους καθηγητές. Χρησιμοποιούν ανεξίτηλους μαρκαδόρους για να γεμίσουν τους τοίχους με ακατανόητες μουντζούρες που τους «εκφράζουν», και σνομπάρουν όσους δεν είναι αρκετά «ζγκληροί» για τα γούστα τους.
Οι κουκλίτσες
Βρίσκονται σε μόνιμη κόντρα για το ποια θα τα φτιάξει με τα περισσότερα τριτάκια, αλλά παριστάνουν τις κολλητές. Ο τρόπος που ντύνονται είναι ολόιδιος, με ξώκοιλα μπλουζάκια και σορτσάκια-βρακιά μέχρι να πέσουν τα πρώτα χιόνια. Για αδιευκρίνιστους λόγους επιλέγουν τις παρακμιακές τουαλέτες για να βγάλουν selfie, και την ώρα του μαθήματος για να ανανεώσουν το make-up τους.
Η καθηγήτρια που κανείς δεν προσέχει
Η γυναίκα αυτή έχει δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα για να τραβήξει την προσοχή του κοινού της. Έχει γίνει ακόμα και σκύλα που μοιράζει τις απουσίες σαν καραμέλες. Κάτι στην «αύρα» της όμως εμποδίζει τους μαθητές από το να την πάρουν στα σοβαρά, με αποτέλεσμα η τάξη να μετατρέπεται κάθε φορά σε τσίρκο και η-κατά βάθος καλή, μωρέ!- κυριούλα να θέλει να σκίσει τα πτυχία της.
Ο καθηγητής- κόμης Δράκουλας
Ακόμα κι αν έξω είναι χαρά Θεού θα προτιμήσει να κλείσει τις βαριές μπλε κουρτίνες για να μην χαζεύει η τάξη. Το βλέμμα του και ο τόνος της φωνής του σε αποθαρρύνουν από το να του πας κόντρα. Έτσι, στο μάθημά του επικρατεί πάντα νεκρική… σιωπή. Χόμπι του: να μας τρομοκρατεί με πανδύσκολα διαγωνίσματα, όπου το αστέρι της τάξης ίσα που καταφέρνει να πιάσει τη βάση. Μετά από χρόνια εμπειρίας, έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όλοι είμαστε άχρηστοι, και φυσικά μας το χτυπάει συνέχεια.
Η εποχή που είναι όλοι άρρωστοι
Συνήθως ξεκινάει από ένα «αρρωστούλικο» που βήχει, φτερνίζεται και φυσάει την μυτούλα του όλη την ώρα. Σύντομα, το κακό εξελίσσεται σε επιδημία μέσα στην καρδιά του χειμώνα, κάτι που για άλλους αποτελεί δράμα και για άλλους την τέλεια δικαιολογία για λούφα!
Η χαρά που ξαναρχίζουν τα μαθήματα
Μπορεί να πέρασες απίστευτες καλοκαιρινές διακοπές και να εύχεσαι το καλοκαίρι να’ χε και τέταρτο μήνα. Μπορεί να έχεις αποφασίσει ότι όλοι οι συμμαθητές σου είναι χαμένα κορμιά και θα προτιμούσες να μην τους ξαναδείς ποτέ σου. Κι όμως…κάτι σε τρώει, και μοιάζει με ανυπομονησία! Ε λοιπόν, μάθε ότι δεν είσαι το μοναδικό άτομο που σκέφτεται τι θα φορέσει στον Αγιασμό μια εβδομάδα πριν. Το σχολείο, παρά τα κουλά του, καταφέρνει κάθε χρόνο μ’ένα περίεργο τρόπο να λείπει σε όλους μας.
