Το χάσμα γενεών δεν είναι μια έννοια αφηρημένη. Είναι μια έννοια πολύ πρακτική που άπτεται της καθημερινής σχέσης ανθρώπων νέων και ανθρώπων μεγαλύτερων. Ο κάθε ένας το βιώνει σε καθημερινή βάση με τους γονείς του πρωτίστως.
Καλώς ή κακώς οι γονείς σου μεγάλωσαν με ένα συγκεκριμένο modus vivendi και η συμπεριφορά τους είναι στην βάση αυτού. Επομένως μην έχεις την απαίτηση να καταλάβουν κάποια πράγματα που εσύ τα βλέπεις με την ματιά της γενιάς σου, της εποχής που σε βρίσκει να μεγαλώνεις κάθε μέρα. Μια ματιά που οδηγεί και σε διαφορετική αντίληψη της ζωής, αλλά και πράξεις.
1.Τα στάδια της ζωής σου. Για τους γονείς σου τα στάδια είναι σχολείο-πανεπιστήμιο-γάμος-παιδιά. Και όχι απλά αυτός ο κύκλος, αλλά και σε συγκεκριμένες ηλικίες. Γάμος πριν από τα 30 – και πολλά λέω – και παιδί μέχρι τα 32-33. Αυτά όμως δεν είναι σχέδια που πρέπει να τα τηρήσεις. Αν θες να τα κυνηγήσεις, τα κυνηγάς, αν δεν θες, δεν χρειάζεται να πιεστείς.
2. Η δουλειά σου. Είναι δεδομένο ότι οι γονείς σου θα σε σπρώξουν σε καμιά Νομική, Ιατρική κι αν δεν κάτσει τότε Φιλοσοφική Σχολή να πας για φιλόλογος. Εσύ όμως δεν θες απλά να μπαίνουν λεφτά στην τσέπη. Θες κάτι που να σε συναρπάζει. Μια συμβουλή κράτα: αυτό που σε συναρπάζει μπορεί να είναι κάτι που δεν ήξερες ούτε εσύ ότι το γούσταρες. Γι΄αυτό να είσαι απλά open-minded.
3. «Να σε δει και λίγο το σπίτι σου». Επειδή η μάνα σου ήταν ολιγαρκής στις εξόδους της έχει αυτή την πεποίθηση. Όμως εσύ θες να βγαίνεις, να ταξιδεύεις δύο φορές το χρόνο.
4. Τα λεφτά είναι για ξόδεμα # Κάνε οικονομίες παιδί μου: Όταν είσαι νέος έχεις την αίσθηση ότι έχεις πιάσει την ζωή από τα μαλλιά. Έτσι, ξοδεύεις χωρίς σκέψη γιατί είσαι νέα και θα τα ξαναβγάλεις. Οι γονείς όμως κρατάνε τα γκέμια. Αυτό δεν θα αλλάξει στον αιώνα τον άπαντα.
5. Θες να ρουφήξεις τον εαυτό σου. Δεν είναι απαραίτητο να έχεις συνεχώς σχέση και δη σοβαρή. Θα σε γεμίσουν περισσότερο οι στιγμές που «αδειάζεις» τον εαυτό σου και τον μετράς.
6. Διεκδικείς με φωνή δυνατή. Ο κόσμος εκεί έξω είναι επικίνδυνος. Δεν ξέρεις τι πετριά έχει ο διπλανός σου. Αυτό φοβούνται οι γονείς σου και σου λένε «κράτα κλειστό το στόμα σου». Όχι, δα. Αρκετά κράτησαν κλειστό στόμα εκείνοι. Ότι σου ανήκει δικαιωματικά, αλλά και ότι ανήκει στον διπλανό σου θα φωνάξεις για να το κατοχυρώσεις.
7. Αφιερώνεις μέρος του εαυτού σου σε έναν σκοπό έξω από ατομικότητες. Μα σε κάποια ακτιβιστική οργάνωση, μα σε εθελοντική εργασία για το περιβάλλον, ή παιδιά και γέρους, νιώθεις μονάδα ενός μεγάλου σώματος. Οι γονείς σου δεν το κατανοούν, αλλά τουλάχιστον μένουν σε ένα γλυκό «να προσέχεις».
