Οι γονείς μου, με έκαναν να πιστεύω ότι το παν στη ζωή είναι να είσαι έντιμος, ηθικός, ειλικρινής, εργατικός, σωστός άνθρωπος σε όλα σου. Να μην μπορεί κανείς να βρει στο χαρακτήρα σου έστω και το παραμικρό ψεγάδι, ούτε να σε κατηγορήσει για κάποιο από τα ανθρώπινα ελαττώματα. Ετσι Κυρία με Κάπα κεφαλαίο κι ευτυχισμένη θα μπορείς να κυκλοφορείς στις λεωφόρους της ζωής σου με ένα κούτελο καθαρό σαν τον ουρανό των Αλπεων.
Με αυτά τα μυαλά, λοιπόν και, κοιτώντας το είδωλό μου στον καθρέφτη, τραγουδώ μικρές παραλλαγές του χιπ χοπ ζεϊμπέκικου που κάποτε στείλαμε στη Γιουροβίζιον «Το κεφάλι ψηλά και τα χέρια ανοιχτά» (κατά προτίμηση σε φάση μούντζας!).
Είναι πάλι και τα σημάδια που μου στέλνει η ζωή τελευταία. Η κολλητή μου φίλη, έπειτα από χρόνια αδελφικής φιλίας, την «έκανε με ελαφρά» χωρίς αιτία και χωρίς να δώσει εξήγηση καμία! Tις προάλλες, ένας τρελαμένος οδηγός επειδή τόλμησα και διαμαρτυρήθηκα που παραβίασε το STOP, βγήκε από το αυτοκίνητό του και άνοιξε την πόρτα του δικού μου, απειλώντας να με σπάσει στο ξύλο.
Οι ένοικοι του πάνω διαμερίσματος αφήνουν τα βρομόπαιδά τους να παίζουν μπάσκετ μέσα στο σπίτι, κατά προτίμηση Σαββατοκύριακα και αργίες στις 3 το μεσημέρι, αλλά όταν διαμαρτυρήθηκα στο διαχειριστή, με έβγαλαν τρελή και ο χασάπης μου ύστερα από χρόνια τυφλής εμπιστοσύνης μού πάσαρε κάτι μπριζόλες που ούτε λυσσασμένο απ’ την πείνα Ντόπερμαν δεν θα άγγιζε!
Τα νέα ήθη και οι κυρίως οι μετα-ΔΝΤ συμπεριφορές γκρεμίζουν όλη την «καλή καγαθή» κοσμοθεωρία μου. Ετσι, λίγο πριν να χρειαστώ επειγόντως τη βοήθεια κάποιου επαγγελματία ψυχικής υγείας πρέπει να σας το εξολογηθώ.
Κουράστηκα! Είναι εξουθενωτικό να παίζεις μονίμως το ρόλο του μικρού, λευκού αγγέλου που προσπαθεί να εμποδίσει τις δυνάμεις του... κακού να κυριεύσουν τον κόσμο. Και επικίνδυνο. Αφού η μεγαλοθυμία και η καλή σου προδιάθεση περνιούνται για αδυναμία και ηλιθιότητα!
Αυτό το μονίμως clean cut στιλάκι του καλού παιδιού, ας το παραδεχτούμε, καταντάει αξιολύπητο.. Επίσης, η στάση ζωής «καλό κορίτσι» πολλές φορές δεν έχει κανένα θετικό αποτέλεσμα. Αυτοί που με αντιπαθούν συνεχίζουν να το κάνουν, και μάλιστα με μεγαλύτερη ζέση, και εκείνοι που είναι ούτως ή άλλως γαιδούρια είναι ακόμα πιο απαίσιοι μαζί μου.
Μετά την αποδόμηση του κράτους, της οικονομίας, των γεύσεων στα new age εστιατόρια, ήρθε η ώρα να αποδομήσεις και το καλό κορίτσι που κρύβεις μέσα σου. Κι αυτή τη φορά χωρίς υστερικές εκρήξεις ή σπαραξικάρδιες εξομολογήσεις. Πάρε αφορμή τώρα που το ΟΧΙ είναι κι επίκαιρο.
Αυτή τη φορά ας κάνεις κάτι και για σένα...
Οταν κλείνεις συνέχεια τα μάτια, το στόμα και τα αφτιά στις «στραβές» των άλλων, όταν δεν βάζεις κανένα όριο στο πώς μπορούν να σου συμπεριφέρονται και αν δικαιολογείς διαρκώς τα αδικαιολόγητα, είναι σαν να σηκώνεις πανό που γράφει: «Είμαι θύμα, λιώστε με».
Και με αυτό το μήνυμα ανοίγεις το δρόμο για να σε κάνουν κάποια στιγμή... χαλάκι εξώπορτας. Ολοι να σκουπίζουν τις λάσπες τους επάνω σου.
Επειτα από πολλές νοητικές περιπλανήσεις είναι σοκαριστικό το αυτονόητο. Αποφάσισα να είμαι καλή με τους καλούς και φρικτή με τους με τους φρικτούς. Το καλό κορίτσι δεν μένει πια εδώ, μετακόμισε. Η καινούργια... ενοικιάστρια φοράει τα λευκά φτερά της ή την κόκκινη διαβολική ουρίτσα της, ανάλογα με την περίπτωση. Και να δεις έτσι πώς εξαφανίζονται τα νεύρα, τα αναίτια κλάματα, οι ταχυπαλμίες και οι αϋπνίες...
Γίνε λίγο πιο κακό κορίτσι και δεν θα χάσεις...
