Eνα πράγμα που χαρακτηρίζει τις beauty εμμονές μου είναι η αδυναμία που έχω στα αρώματα. Δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στη γενικότερη «ευαισθησία» που έχω στις μυρωδιές (σε κάποια άλλη ζωή μάλλον ήμουν κυνηγόσκυλο lol) αλλά πάντα ήθελα να μυρίζω όμορφα, δεν με ενδιέφερε να με χαρακτηρίζει ΜΟΝΟ ΜΙΑ (;;;;;;) μυρωδιά και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να καταναλώνω τα αρώματα το ένα μετά το άλλο.
Πάντα είχα 3-4 να «συναλλάζω» και ήξερα απέξω κάθε παλιό και νέα λανσάρισμα αρώματος στην αγορά. Μάλιστα – ακόμη και σήμερα – αν τύχει και περάσει από δίπλα μου κάποιος (δεν περιορίζομαι μόνο στα γυναικεία) και φοράει κάποιο άρωμα (αν δεν φοράει, άστο, είναι μια άλλη συζήτηση) ενθουσιάζομαι όταν μαντεύω σωστά τι είναι αυτό που φοράει και νιώθω μια «περηφάνια» που έχω ακόμη αυτό το «χάρισμα»!
…και ύστερα ήρθαν οι μέλισσες (aka κρίση)! Και όπως έπρεπε να μαζευτεί το πορτοφόλι μου, έτσι μαζεύτηκε και η συλλογή μου. Τα 4 αρώματα / μήνα (περίπου) έγιναν 2 και έπειτα 1.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ και υπάρχουν μεγαλύτερες δυσκολίες σε αυτή τη ζωή όμως You Only Live Once και η ουσία δεν βρίσκεται στο πανάκριβο άρωμα-τα που θα στερηθείς αλλά στη δυνατότητα να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν και αγαπάς.
Μ’ αυτά τα σοφά λόγια στο μυαλό και με το μπουντουάρ μου κατά άπειρα μπουκαλάκια «φτωχότερο» βόλταρα συχνά στο Μαρούσι όπου μια μέρα πήρε το μάτι μου ένα νέο κατάστημα στη γειτονιά.
Το concept; Πουλάνε χύμα όλα τα επώνυμα αρώματα πολύ γνωστών οίκων σε τιμές που ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ. Αρχικά, είχα μια άρνηση, όπως πάντα.Σκεφτόμουν ότι δεν θα έχουν καμία σχέση με τα original, πως θα μυρίζουν οινοπνευματίλα και στο κάτω - κάτω γιατί να «συμβιβαστείς» με μια φθηνή απομίμηση;
Έτσι, όποτε περνούσα από μπροστά απέφευγα την πάντα πρόθυμη κοπέλα που ήθελε να με ψεκάσει (λες και δεν μας ψεκάζουν αρκετά έτσι κ αλλιώς) και ένιωθα ότι πήγαινα κόντρα στις… «μαϊμούδες».
Και μια μέρα… βαριόμουν πολύ! Έκοβα βόλτες στην αγορά πάνω κάτω και χάζευα μέχρι και τις ταμπέλες στις βιτρίνες. Κάπως έτσι κοντοστάθηκα και στη δική τους (Glamour Boutique λέγεται αν θυμάμαι καλά...) και άρχισα να διαβάζω τις ετικέτες στα μεγάλα καφέ μπουκάλια όπου έγραφαν τα ονόματα των αρωμάτων. Κάπου εκεί «γλυκάθηκα» η addict και σκέφτηκα: προς τι η τόση περηφάνια; Εδώ οι οίκοι αντιγράφονται ξεδιάντροπα μεταξύ τους (το La Vie Est Belle μου θυμίζει έντονα το Gucci Rush και φήμες λένε ότι το νέο άρωμα του Marc Jacobs –νομίζω εδώ δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη – είναι μια λιγότερο «ξινή» αντιγραφή του Light Blue. Να συνεχίσω;)
Άλλωστε και η χημεία, χημεία είναι και στις δύο περιπτώσεις…
Και μπήκα. Η πολύ ευγενική κοπέλα (ναι, αυτή που απέφευγα) μου εξήγησε ότι τα αρώματα είναι 100% αυθεντικά, ο προμηθευτής (ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων) είναι ίδιος και ο μόνος λόγος που είναι ΤΟΣΟ φθηνά, είναι επειδή… τι άλλο; Δεν έχουν τη συσκευασία.
Και μιας και είμαι στον «χώρο» είμαι σε θέση να γνωρίζω πως από τον σχεδιασμό του λογοτύπου, μπουκαλιού, συσκευασίας μέχρι όλα τα υλικά για την παραγωγή τους και το κέρδος που θέλει να βγάλει η εταιρεία είναι αναμενόμενο το γιατί τα αγαπημένα μας αρώματα κοστίζουν όσο κοστίζουν!
Ήμουν ακόμη διστακτική βέβαια και περίμενα τη στιγμή που θα μυρίσω το οινόπνευμα. Για να πειστώ, «επέβαλλα» τον εαυτό μου στο απόλυτο τεστ! Έβαλα να δοκιμάσω το ΥΠΕΡ αγαπημένο μου άρωμα όλων των εποχών, αυτό για το οποίο κάποτε είχα και 120 ευρώ να δώσω για να το αγοράσω. Το Mademoiselle της Chanel. Με δάκρυα στα μάτια (υπερβολές) το άρωμα μύριζε ακριβώς το ίδιο φέρνοντάς μου αυτόματα κάθε ανάμνηση που κουβαλάει η μυρωδιά του!!!
Περνώντας το τεστ, γέμισα ένα μπουκαλάκι των 50ml. (δεν πήγα με τη μια στα 100ml. για να τεστάρω και στο σπίτι και μέχρι τώρα καλά πάμε) και πλήρωσα μόλις 8 ΕΥΡΩ! Το καλύτερο; Τα 100 ml. κοστίζουν 12 ευρώ και γεμίζοντας τις επόμενες φορές, ξανά, το μπουκαλάκι κερδίζεις άλλο ένα ευρώ.
Πλέον, μπορείς να είσαι άφοβα και εσύ μια… Mademoiselle. On a Budget!
Άλλωστε…
You Only Live Once!!!
Site:capri-girl.blogspot.gr
Mail: the.caprigirl@gmail.com
Facebook: www.facebook.com/caprigirl
Instagram: @caprigirl_the
