" Είναι τόσο περίεργο το συναίσθημα που νιώθεις με όλα αυτά που διαδραματίζονται τις τελευταίες ημέρες στην Ουκρανία. Δεν μπορώ και ούτε θέλω να φανταστώ τον εαυτό μου στην θέση αυτών των ανθρώπων. Γιατί ζούμε σε μια χώρα ασφαλή και δεν μας περνάει από το μυαλό ότι θα μπορούσε να συμβαίνει κάτι ανάλογο σε ευρωπαϊκό έδαφος."
Όμως η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία και η εκρηκτική εμπόλεμη κατάσταση που δημιουργήθηκε είναι ένα γεγονός πια κι όχι απίθανο σενάριο. Γεγονός σκοτεινό, ζοφερό που μαυρίζει την άνοιξη…
Το μόνο που ξεχωρίζει μέσα σε όλη αυτή τη μαυρίλα, και δεν μπορώ να αγνοήσω, είναι ότι υπάρχει κι ένα «παραθυράκι ελπίδας». Είναι το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης από πολλές χώρες απέναντι στην Ουκρανία. Τελικά, υπάρχει ακόμα η ανθρωπιά, η ενσυναίσθηση και η αντίσταση απέναντι σε ό,τι πάει να διαταράξει την κανονικότητα.
Στα χρώματα της σημαίας της Ουκρανίας φωταγωγήθηκε η Βουλή των Ελλήνων, όπως επίσης χθες, Κυριακή 27 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε πορεία στο κέντρο της Αθήνας ως μια πολύ μικρή ένδειξη συμπαράστασης και σεβασμού απέναντι στους ανθρώπους που είναι στην πρώτη γραμμή και παλεύουν κυριολεκτικά για τη ζωή τους και την οικογένεια τους.
Αν βρέθηκες εκεί, είμαι σίγουρη πως θα ένιωσες «μανία» για τη ΖΩΗ… Μια ανάγκη να ζεις κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία σου…Τόσο γεμάτοι πρέπει να νιώθουμε, γιατί δεν ξέρουμε τι φέρνει το αύριο. Ας εκτιμήσουμε όσο γίνεται ο καθένας μας τις μικρές λεπτομέρειες στην ζωή και ας προσπαθήσουμε να βοηθάμε έμπρακτα τους ανθρώπους γύρω μας. Συνεχώς... κάθε μέρα.
Θέλουμε να ελπίζουμε πως αύριο θα ξυπνήσουμε και θα έχει τελειώσει όλο αυτό όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Οι καλοί θα νικήσουν, το έχουμε δει στην Ιστορία. Και όπως ξέρουμε η ιστορία επαναλαμβάνεται.
We stand with Humans, We stand with Love, We stand with Life
Photos ©Kosmas Koumianos, Aris Katsigiannis
