Η σχέση μου με τη δίαιτα; Μίσους και πάθους! Τη μισώ όταν ξεκινάει και τη λατρεύω όταν βλέπω τα πρώτα αποτελέσματα! Και τώρα μέρες που είναι - κάθε κορίτσι που σέβεται τον εαυτό του ξεκινάει έστω και λεκτικά μία μορφή δίαιτας κάθε Δευτέρα (μιας και τα Χριστούγεννα είναι σε 30 μέρες και ¨"πρέπει να μπω στο μικρό μαύρο φόρεμά μου!")- οπότε είπα να προσέξω λιγάκι. Όμως οι πειρασμοί είναι πάντα πολλοί και με περιμένουν στη γωνία να λυγίσω.
Κάθε φορά, λοιπόν, που αποφασίζω να αρχίσω δίαιτα υπάρχουν κάποιες σκέψεις -τυπικές, παγκόσμιες-παναθρώπινες που είμαι σίγουρη ότι περνούν απ το μυαλό κάθε μιάς από εμάς που αποφάσισε έστω και για λίγες ώρες να το...ράψει. Αυτές είναι και πού μας κρατούν μακριά απ΄την παρόρμηση να χυμήξουμε στο delivery boy της σουβλασερί που περνάει όταν περιμένουμε στη στάση το περίφημο 550 να φανεί...
Μερικές σκέψεις που σίγουρα έχουν περάσει κι απ΄το δικό σου μυαλό:
"Τουλάχιστον το επόμενο καλοκαίρι θα χαρώ τον ήλιο, τη θάλασσα, τις διακοπές, τα μπάνια, τα beach parties. Δε θα καλύπτομαι ολόκληρη με άμμο για να αποφύγω τα επίμονα βλέμματα".
"Καλή και η σαλάτα.. σαν την πίτσα βέβαια δεν είναι, αχ να χαμε λίγη..."
Ξεχνάς πως είναι να τρώς ό,τι θες, όποτε θες και σε όση ποσότητα θές. Αναπολείς σχεδόν κάθε μέρα τις παλιές καλές εποχές ... "Τί θέλω και μπλέκω με δίαιτες!''.
Κάποιες φορές που αναγκάζεσαι να πέφτεις για ύπνο με άδειο στομάχι *τι να σου κάνει λίγο μαρούλι* δε θα μπορείς να κλείσεις μάτι. "Ποιος γουργουρίζει έτσι; Εγώ;''
Όταν έχεις το ελεύθερο να καλομάθεις τον εαυτό σου, απλά καταστρέφεις οποιαδήποτε προσπάθεια είχες κάνει "Θέλω να φάω και αυτό, και αυτό, αχ και λίγο από κεινο".
Και τελικά, το επόμενο πρωί, πάνω από τη ζυγαριά θα μετανιώνεις την ώρα και τη στιγμή που έκανες ακόμη και την πιο μικρή παρασπονδία "EIMAI XONTΡΗ, ΤΕΛΟΣ''
