Ο μονόλογος που εκτυλίσσεται στο μυαλό ενός φοιτητή, καθώς βρίσκεται στο αμφιθέατρο και εξετάζεται σε κάποιο μάθημα είναι σίγουρα γνώριμος και οικείος σε όλους μας. Είτε πρόκειται για μία απλή πρόοδο κατά τη διάρκεια του εξαμήνου είτε για κάποιο εξεταζόμενο μάθημα στην εξεταστική περίοδο, οι περισσότεροι από εμάς σχηματίζουμε περίπου τις ίδιες σκέψεις στο μυαλό μας, υπό την πίεση του χρόνου, τη νευρικότητα, την έλλειψη αυτοπεποίθησης και την ξαφνική πίστη στον Θεό και στην τύχη. Ορίστε λοιπόν κάποιες από τις πιο κοινές σκέψεις που μπορεί να κάνει ο καθένας μας όταν γράφει μάθημα: 
 

1. «Ελπίζω να βρω θέση να καθίσω κοντά στον τάδε και στην τάδε. Είναι ο μοναδικός τρόπος να καταφέρω να περάσω το μάθημα σήμερα!»

Όταν πηγαίνεις ξυπόλητος στα αγκάθια ή μάλλον ...ξεβράκωτος στα αγγούρια, εναποθέτεις τις τελευταίες σου ελπίδες να περάσεις το μάθημα αποκλειστικά και μόνο στη θέση που θα βρεις να καθίσεις εκείνη την ημέρα. Εάν λοιπόν καταφέρεις να πιάσεις μία θέση δίπλα σε κάποιον καλό σου φίλο που είναι περισσότερο διαβασμένος από εσένα ή σε έναν έξυπνο - και πρόθυμο να βοηθήσει - συμφοιτητή σου, η προοπτική σου να γράψεις έναν αξιόλογο βαθμό γίνεται πιο ρεαλιστική. Από την άλλη βέβαια, αν δεν προλάβεις να καθίσεις στο σωστό μέρος, ο Θεός μαζί σου!

2. «Μακάρι τα θέματα που θα πέσουν να έχουν σχέση με τα κεφάλαια που διάβασα. Τουλάχιστον τα μισά από αυτά!»

Ποιος έχει στις μέρες μας χρόνο να μελετήσει ΟΛΑ τα κεφάλαια και να κάνει επανάληψη ΟΛΗ την ύλη για όλα τα μαθήματα; Όχι πάντως εσύ! Υπάρχουν φορές που η προετοιμασία που κάνεις για την εξεταστική δεν διαφέρει πολύ από τα τυχερά παιχνίδια. Παίρνεις τα ρίσκα σου, διαβάζεις τα κεφάλαια που σου κάθονται καλύτερα στο μάτι και αφήνεις την τύχη σου να κάνει τα υπόλοιπα!

3. «Μα τι στο καλό είναι όλα αυτά που ζητάει; Αυτά δεν ήταν καν μέσα στην ύλη!»

Η χειρότερη και πιο τρομακτική στιγμή κατά τη διάρκεια της εξέτασης είναι όταν παίρνεις στα χέρια σου τα θέματα και τα αντικρίζεις για πρώτη φορά, κάνοντας μια σοβαρή εκτίμηση των όσων πραγματικά γνωρίζεις. Και να πεις ότι ο Μέρφι δεν σε προειδοποίησε; Ο άνθρωπος το είπε ξεκάθαρα: αν κάτι είναι να πάει στραβά, θα πάει! Και να που τώρα πρέπει να απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν γνώριζες καν ότι υπάρχουν...

4. «Ωπ, γνωστό φαίνεται αυτό. Θυμάμαι που το διάβαζα κάπου τις προάλλες. Αχ, σκέψου! Σκέψου!»

Εκφοβίζοντας τον εγκέφαλο σου να θυμηθεί όλες εκείνες τις πληροφορίες που στρίμωξες στο κεφάλι σου μέσα σε δύο - τρεις μέρες, τελικά καταφέρνεις να ξεχάσεις τα πάντα.

5. «Ας προσποιηθώ ότι βρίσκομαι σε βαθιά περισυλλογή και προσπαθώ να σκεφτώ την απάντηση του θέματος, για να μην δείχνω και τελείως άσχετος/η!»

Κάθε φορά που το βλέμμα σου διασταυρώνεται με αυτό του επιτηρητή ή ο τελευταίος περνάει από δίπλα σου, βάζεις τα δυνατά σου για να δείξεις πως ξέρεις τι κάνεις και παίρνεις την έκφραση της απόλυτης συγκέντρωσης σαν ένδειξη ότι προσπαθείς να ανακαλέσεις κάποια πράγματα απ' όσα διάβαζες τις τελευταίες μέρες, ενώ ταυτόχρονα καλύπτεις διακριτικά το γραπτό σου με τα χέρια σου, ώστε να μην μπορεί να κρυφοκοιτάξει τι ακριβώς έχει γράψει και αντιληφθεί το πόσο άσχετος/η μπορεί να είσαι. Σου θυμίζει κάτι;