Οι ταινίες που θα σε αγγίξουν τόσο πολύ, σε σημείο να σε κάνουν να κλάψεις, δεν είναι απαραίτητα το ίδιο love story: ερωτευμένα πιτσουνάκια που τελικά δεν μπορούν να είναι μαζί επειδή δεν παραδέχτηκαν ποτέ πόσο θέλει ο ένας τον άλλο. Τώρα αν ταυτιζόμαστε περισσότερο μ' αυτές είναι άλλο θέμα. Όπως και να χει, όταν διαβάζεις τα παρακάτω να θυμάσαι πως τα γράφει κάποια που έκλαψε πολύ με το Sex & The City (το πρώτο!) και αναγκάστηκε να βγει για λίγο από την αίθουσα να συνέλθει. Κι όμως. Οι αγαπημένες μου συγκινητικές:
1. My Girl - Δεν ξέρω πόσες φορές την έχω δει, ξέρω όμως ότι με ταράζει κάθε φορά. Το ξέσπασμα της μικρής στην κηδεία του φίλου της με ανατριχιάζει. Μια ιστορία αγάπης, φιλίας και φλέρτ, το πρώτο τους φιλί, οι απορίες τους για τη ζωή (γιατί παντρεύεται ο κόσμος) και η παιδική αφέλεια ( καλα δεν το λες αφέλεια, αλλά η μικρή θέλει να παντρευτεί το δάσκαλο της). Το τέλος θα σε κάνει να μετανιώσεις για τη μάσκαρα που έβαλες, τι ανακάλυψη! Δεν ήταν αδιάβροχη!
2. P.S. I love you. Τι άντρας o Gerard Butler ρε παιδί μου! Και τι ωραία η Ιρλανδία! Φροντίζει για τη ζωή της γυναίκας του (υποθέτω ότι την έχεις δει και δε στο χαλάω!) και με τρομερή ακρίβεια την καθοδηγεί με γράμματα, έτσι ώστε να βρει τον εαυτό της και να ξεπεράσει το θάνατο του. Έχει φροντίσει για τα πάντα και ... δε γίνεται να είναι τόσο τέλειος. Α και ωραία η Ιρλανδία, το είπα και το ξαναλέω!
3. A walk to remember. Ένα κοινό στοιχείο με τις δυο προηγούμενες: o ένας από τους δυο πεθαίνει και μας κόβει το αίμα.Εδώ όμως το περιμένεις, απλά ελπίζεις ότι κάτι θα αλλάξει, κανένα plot twist όμως. Το κακό αγόρι ερωτεύεται και μάλιστα το ''καλό κορίτσι'' του σχολείου. Τόσο καλό που αρχικά δεν την αντέχει και την κοροιδεύει με τους φίλους του. Το τέλος θλιβερό, αλλά αξίζει τον κόπο και το δάκρυ!
4. The Pursuit of Happyness. Ένας άφραγκος πατέρας, οι αναποδιές η μία πίσω από την άλλη, η αγάπη του για το παιδί του, η απελπισία αλλά και η δικαίωση. Μπορεί να χρειάστηκε να κοιμηθούν στο πάτωμα μιας τουαλέτας (το παιδί να κοιμάται δηλαδή κι αυτός να προσέχει μην το ξυπνήσει κανείς) αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα για τον μικρό, ο μπαμπάς του συνέχισε να είναι ο ήρωας του ακόμη και χωρίς μισό δολάριο στην τσέπη του. Ηθικό δίδαγμα από τον Will Smith If you want something, go get it. Period.
5. Stepmom. Η Julia Roberts γίνεται η ''κακιά'' μητριά και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τα παιδιά του καλού της. Δεν μπορεί με τίποτα να κερδίσει μια θέση στην καρδιά τους, τουλάχιστον μέχρι τα παιδιά να χάσουν την αληθινή τους μητέρα. Έχω κλάψει μ' αυτή την ταινία στο σημείο όπου η μητέρα είναι άρρωστη στο νοσοκομείο και το παίζει άνετη και χαλαρή για να μη στεναχωρήσει τα παιδιά της. Θα μου πεις, εδώ έκλαψα με το Sex & The City, τι να λέμε τώρα ...
6. The Eternal Sunshine of the Spotless Mind. Πως σβήνεις ακριβώς κάποιον από το μυαλό σου; Και μαζί όλες σας τις αναμνήσεις; Για να είμαι ειλικρινής, χρειάστηκε να τη δω αυτή την ταινία 2 και 3 φορές για να την εμπεδώσω. Και μ' αρέσει και το soundtrack πολύ. Ναι υπήρξαν και φορές που ευχήθηκα να υπήρχε στ' αλήθεια αυτή η τεχνική που σου βγάζει από το κεφάλι σου τον Μπάμπη και τον Κωστάκη που σε πλήγωσαν. Ακόμη κι αν έπρεπε να αποχωριστείς και το αρκουδάκι και το φουλάρι και τις φωτογραφίες σας. Τώρα για facebook δε λέει κάτι στην ταινία, νααα κάτι που δεν είχαν προβλέψει οι δημιουργοί της.
7. Les intouchables. Αυτή μου ήρθε συνειρμικά με την επόμενη (μη βιάζεσαι ντε, θα τη δεις). Σε συγκινεί εδώ η αφοσίωση ενός ατόμου σε κάποιον που τον έχει ανάγκη, το δέσιμο ανάμεσα σε δυο άτομα άλλης ηλικίας/τάξης/νοοτροπίας και τέλος η δυνατή θέληση κάποιου να ζει φυσιολογικά ακόμη κι αν κάτι πρακτικά τον εμποδίζει.
8. Scent of a Woman. Βλέπεις woman και λες ποιος ξέρει τι love story κρύβεται από πίσω, έτσι την πάτησα και γω. Την είδα ξανά και ξανά και ξανά και δεν ξέρω πως τα καταφέρνει και έχει την ίδια ένταση κάθε φορά. Η σκηνή με τον Al Pacino που χορεύει tango -αν και τυφλός- δε θα μπορούσε να μην είναι η αγαπημένη μου.
Πίστεψες ότι θα έβαζα για χιλιοστή φορά το Notebook και τον Τιτανικό ε; Ε όχι δα!
