1. Το άκουσμα του ήχου που βγάζει το ξυπνητήρι είναι η στιγμή που σιχαίνεσαι περισσότερο στη ζωή! Μα, καλά, ξημέρωσε κιόλας;
2. Η πρώτη σου σκέψη όταν ξυπνάς κάθε πρωί είναι «όχι πάλι». Η δεύτερη «καλά, 5 λεπτάκια ακόμα»
3. Πραγματικά πιστεύεις ότι αυτή είναι η χειρότερη στιγμή στη ζωή σου. Κάθε. Μέρα. Αν το καλοσκεφτείς, σίγουρα έχεις ζήσει και χειρότερα, όμως αυτή την ώρα του πρωινού δεν μπορείς να θυμηθείς κανένα.
4. Η ώρα που πέφτεις για ύπνο δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο. Αν πας στο κρεβάτι νωρίτερα από ό,τι συνήθως για να προλάβεις να χορτάσεις ύπνο, απλά θα στριφογυρνάς μέχρι τα ξημερώματα. Αν πας αργά, και πάλι θα ξαγρυπνήσεις με το άγχος «πόση ώρα μου μένει να κοιμηθώ;». Αδιέξοδο!
5. Κάθε πρωί, η διάθεσή σου περνάει από τα 5 κλασικά στάδια της θλίψης:
- Άρνηση: «Θα ονειρεύομαι. Αποκλείεται να έφτασε η ώρα που πρέπει να σηκωθώ»
- Θυμός: «Γ@μώτο»
- Διαπαργμάτευση: «Αν δεν κάνω ντους και βαφτώ στο αυτοκίνητο, με παίρνει να κοιμηθεί άλλα 20 λεπτάκια»
Κατάθλιψη: «Έτσι θα περάσω τη ζωή μου; Δεν θα ευχαριστηθώ ποτέ ύπνο;»
Αποδοχή: «Καλά, σηκώνομαι. Αλλά θα γκρινιάζω μέχρι το βράδυ».
6. Το ξυπνητήρι σου μοιάζει κάπως έτσι:
7. Έχεις αναγάγει την πρωινή προετοιμασία σε επιστήμη. Όσο πιο γρήγορα ντυθείς -ενώ παράλληλα πλένεις τα δόντια σου- τόσο περισσότερη ώρα μπορείς να χουζουρέψεις.
8. Ξέρεις ότι τα 10 πρώτα δευτερόλεπτα μέχρι να βγεις από το κρεβάτι είναι τα χειρότερα. Ειδικά το χειμώνα! Αυτός ο κρύος αέρας. Η αίσθηση να πατάς με γυμνές πατούσες στο πάτωμα. Θέλω να κλάψω!
9. Να σηκωθείς νωρίς και το Σαββατοκύριακο; Ε, όχι, δεν είναι δίκαιο! Αυτές τις μέρες τις θες για να κοιμηθείς, να χαλαρώσεις. Δεν έχεις αυτό το δικαίωμα;
10. Ακόμα κι αν μείνεις στο κρεβάτι όσο θέλεις, και πάλι δεν είσαι ευχαριστημένη. Πέντε ακόμα λεπτάκια; Τώρα ήθελες δέκα!
