Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. Κάποιες αξίες είναι σταθερές και αναλλοίωτες εις το διηνεκές. Ετοιμάζεσαι, βάζεις τα καλά σου και όλα αυτά για 20, βία 30 λεπτά. Γιατί άπαξ και πει ο παππάς το Χριστός Ανέστη μην τον είδατε τον Παναή. Όμως για μια στιγμή. Δεν αξίζει καθόλου όλο αυτό; Μα και φυσικά αξίζει. Γιατί συναντάς και πάλι όλους εκείνους τους τύπους που σου πάνε το αίμα στο κεφάλι ως επί το πλείστον.
1.Η κυρά Μαρίκα με την περμανάντ που φοβάται μην της κάψεις τη φωλιά του κούκου στο κεφάλι. Αρχικά επιβιώνουν οι περμανάντ εν έτει 2015; Κι όμως. Γυρνάει κάθε τρεις και λίγο να δει αν έχει καλή απόσταση από την λαμπάδα σου. Κάποια στιγμή το παίρνει απόφαση και φεύγει μακριά.
2. Η παρέα με τα 15χρονα που του δίνουν και καταλαβαίνει στα μπαμ και μπουμ. Μπορεί να ακούγομαι ως γέρος, αλλά ειλικρινά κάθε χρόνο θέλω να σκοτώσω 5-6 από δαύτα. Δεν τους φτάνουν μία, δύο, τρεις, τέσσερις…δέκα φορές που θα σκάσουν το δυναμιτάκι. Ξεκινάνε από Παρασκευή βράδυ και τελειώνουν Τρίτη πρωί.
3. Οι μπαλκονάτοι. Είναι αυτοί που μένουν στις γύρω πολυκατοικίες της εκκλησίας και γλυτώνουν όλη την ταλαιπωρία. Ακούνε και παραπάνω λειτουργία. Στέκονται το μπαλκόνι και ούτε ετοιμάζονται με επίσημα ρούχα ούτε κουνιούνται από το σπίτι τους. Άρχοντες.
4. Οι μπαλκονάτοι «Κρητικοί». Ίδιοι με τους προηγούμενους μόνο που έχουν ένα πιστόλι – ναι παράνομο προφανώς – και βαρούν στα περιστέρια. Συνήθως κατάγονται από την Κρήτη.
5. Ο «μαθητής γυμνασίου». Δεν έχει αυτή την ηλικία, αλλά νιώθει ότι δίνει εξετάσεις στους γύρω του και απαγγέλει το Ευαγγέλιο μαζί με τον παππά μη σου πω και πριν από αυτόν. Είναι συνήθως μια random γιαγιά που αισθάνεται ξανά νέα. Σαν σε πενθήμερη εκδρομή.
6. Αυτοί που φεύγουν νωρίτερα κι από σένα. Ω, ναι συμβαίνει κι αυτό. Έχουν ξεκινήσει 12 παρά 1 για την επιστροφή γιατί είναι σίγουροι ότι θα το ακούσουν στην διαδρομή.
7. Τα καμάκια. Η εκκλησία την Ανάσταση είναι κατ΄εξοχήν πεδίο δόξης λαμπρό για τους εναπομείναντες Γαρδέληδες και Ψάλτηδες. Γιατί είναι όλοι τους ντυμένοι στην τρίχα.
8. Οι λατέρνες. Η φάση είναι δύο στρώματα μακιγιάζ, μπόλικα χρυσαφικά, κότσος, φρεσκοβαμμένο μαλλί, γούνα ρενάρ, νύχι και ατάκες του στυλ «Χρυσό μου Χριστός Ανέση. Αχ κάτσε γιατί σε γέμισα κραγιόν». Ορίστε; Σου θυμίζει τη μάνα σου; Αυτά τα λέει και ο Χρήστος Κυριαζής.
9. Αυτοί που στριμώχνονται για το Άγιο Φως. γύρω στις 11 και 30 μαζεύονται μπροστά μπροστά και μόλις κλείσουν τα φώτα ετοιμάζονται να χιμήξουν στον παππά. Κι αν είσαι εκεί γύρω θα φας και καμία αδέσποτη. (Σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσω τη μάνα μου για την Ανασταση του 2012 που αποκόμισα μια μελανιά στο μάτι. Από τότε τελευταίος σε όλη την εκκλησία ανάβω την λαμπαδίτσα μου)
10. Ο γκρινιάρης. Αυτόν θα τον πετύχεις μόνο αν πας στην εκκλησία που είμαι εγώ. Δεν μπορείς να φανταστείς πως γκρινιάζω εκείνη τη νύχτα. Γκρινιάζω γιατί μου φταίνε όλοι οι παραπάνω και ιδιαίτερα οι #2 και #4.
