Την ώρα που άδειαζα μισό μπουκάλι αφρόλουτρο- αχρησιμοποίητο δώρο απ το περσινό ρεβεγιόν-...εύρηκα! Όχι, μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό... Πάει η εποχή που -μέσω των γυναικείων περιοδικών- σας προτρέπαμε να κάνετε ρομαντικό ...«ρεβεγιόν» βυθισμένες με το έτερον ήμισυ στα μυρωδάτα αφρόλουτρα, πίνοντας σαμπάνια , υπό το φως των αναμμένων κεριών και το άρωμα των στικς από βανίλια και σανδαλόξυλο... (Τώρα αυτό ακούγεται τόσο παλιακό όσο και το στιλ της Τζόαν Κόλλινς -εσύ ήσουν αγέννητη- στη Δυναστεία...)
Νομίζω, λοιπόν, πως τα λίγα λεπτά της αλλαγής του χρόνου μοιάζουν σαν να μπαίνεις στο σπίτι μετά από μία πολύ δύσκολη μέρα. Νιώθεις εξουθενωμένη, κουρασμένη, πεινασμένη. Θέλεις να πετάξεις από πάνω σου τα ρούχα, τα δακτυλίδια, το ρολόι, να γεμίσεις μία μπανιέρα και να χωθείς μέσα μέχρι να «παρπαδιάσουν» τα χέρια σου από το νερό.
Αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα που βυθίζεσαι στο ζεστό νερό, στις φούσκες του αφρόλουτρου και νιώθεις την ευχαρίστηση να διαπερνά την σπονδυλική σου στήλη κι ανατριχιάζεις στιγμιαία. Η ευδαιμονία δεν περιγράφεται. Η άνωση σε κάνει να αισθάνεσαι πανάλαφρο πούπουλο και η ταπεινή σου μπανιέρα μεταμορφώνεται σε σύγχρονη κολυμπήθρα του Σιλωάμ.Το ζεστό μυρωδάτο νερό της ξεπλένει έστω και στιγμιαία την κούραση, τις έννοιες, την άσχημη διάθεση.
Αυτά τα δευτερόλεπτα, λοιπόν, μοιάζουν πολύ με την στιγμή της αντίστροφης μέτρησης για την αλλαγή του χρόνου. Κάπου εκεί στο -3,2,1 Καλή χρονιά- αιωρείσαι συναισθηματικά μεταξύ του χτες του τώρα και του αύριο. Χωρίς να τολμάς να το παραδεχτείς ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό ξορκίζεις, εύχεσαι, ελπίζεις για κάτι καλύτερο.
Κάνεις ένα αστραπιαίο φλας μπακ, σταυρώνεις τα δάχτυλα σου για να πάνε όλα καλά και λίγο πριν το πρώτο φιλί του 2015 κάνεις ένα delete στα ...πεπραγμένα του ’15.
Tαυτόχρονα βάζεις όλη τη θετική σου ενέργεια να φυσήξει ένας τόσο δυνατός άνεμος που θα διώξει όλα τα κακά μακριά. Θα καθαρίσει τον τόπο για να «περπατήσει» αγέρωχη και περήφανη η νεογέννητη χρονιά.
Εστω και για τις δύο -τρείς πρώτες ώρες της νέας χρονιάς η συναρπαστική αίσθηση του καινούργιου, του άφθαρτου, μας αγκαλιάζει σαν μια αφράτη χνουδωτή πετσέτα και μας παραδίδει -πεντακάθαρους- μυρωδάτους- άσπιλους κι αμόλυντους-στο μέλλον.
Το μέλλον -αν και άγνωστο- είναι πάντα γοητευτικό.
Μην το αφήσεις ποτέ να σε φοβίσει . Θα το αντιμετωπίσεις, όλα θα τα αντιμετωπίσεις όταν έρθει η ώρα. Με τα ίδια ανίκητα όπλα- που σε έχουν οπλίσει για να φτάσεις μέχρι το σήμερα.
Να είναι υπέροχο το 2016 μέσα κι έξω απ΄την μπανιέρα σου!
