Oντας ο Βενιαμίν της οικογένειας έμαθα να είμαι αυτός που θα έπρεπε να παίρνει το φλουρί κάθε χρόνο. Αδερφή, μάνα, πατέρας, παππούς, γιαγιά χαίρονταν όταν έπεφτε σε μένα. Μόνο που αυτό συνέβη τελευταία φορά το 2004. Το 2004 βγαίνοντας, δηλαδή προς 2005.
Από τότε δεν έχω δει φλουρί ούτε το 2013 που έβαλε η μάνα μου 3 φλουριά στην βασιλόπιτα επειδή είχα σκυλιάσει να το πάρω. Πήρε ένα ο Χριστός, ένα ο φτωχός κι ένα ο παππούς. Του φτωχού το οικειοποιήθηκα.
Για φέτος έχω σκεφτεί τρόπους για να είναι το φλουρί στο κομμάτι μου. Κι ας μου κάτσει στον λαιμό. Πέντε είναι και στους λέω just in case.
1.Αγόρασε εσύ την βασιλόπιτα και βάλε ΕΣΥ το φλουρί. Αν είναι χειροποίητη βάλε ΕΣΥ το φλουρί. Γενικώς, μην αφήσεις άλλον να βάλει το φλουρί.
2. Όταν έρθει η στιγμή πιάσε εσύ το μαχαίρι στα χέρια σου. Κάντε όλοι πίσω. Μάνα φύγε κρατάω μαχαίρι!
3. Αν ξέρεις από την αρχή που είναι το φλουρί κόβε μεγάλα κομμάτια και μείωσε τους συμμετέχοντες. Άγιος Βασίλης… Έξω. Θα φας κουραμπιέ και μελομακάρονο. Θες και βασιλόπιτα;
4. Αν δεν έχεις ιδέα που είναι το φλουρί, χώσε πολλούς στο παιχνίδι. Και τον Άγιο Βασίλη και την γυναίκα του και τα ξωτικά μην σου πω. Έχω παρατηρήσει ότι αν τα κομμάτια είναι μικρά το φλουρί αρχίζει και φαίνεται. Οπότε θα το δεις στο διπλανό κομμάτι και ξαφνικά θα πεις: Του Χριστού, της Παναγίας, του Φτ…Το δικό μου. Α, μου έπεσε το φλουρί. Κοίτα να δεις τύχη!
5. Δωροδόκησε τους ανταγωνιστές. Μην πας στον Θεό δεν πρόκειται να λάδωθει. Προσπάθησε τον παππού και την γιαγιά που δεν έχουν απαιτήσεις.
Και του χρόνου!!!!
