Και το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του. Κάνεις τον απολογισμό σου για ακόμα μια φορά. Κοιτάς πίσω και αναζητάς κάπου ανάμεσα σε αλατισμένα κορμιά, σε ξανοιγμένα από τον ήλιο μαλλιά και σε γεμάτες άμμο σαγιονάρες, μικρές η μεγάλες στιγμές που θα 'χουν κάνει το καλοκαίρι αυτό μοναδικό. Γιατί αυτό ήθελες από την αρχή του. Αυτό το καλοκαίρι να 'ναι ξεχωριστό.

Αυτό ήθελα κι εγώ.

Αλλά δεν το κατάφερα και πάλι.

Γιατί αυτός που θα 'θελα να μοιραστώ τα αντηλιακά μου, τις ψάθες και τα καλαμαράκια μου ήταν κάποια ναυτικά μιλιά μακριά.

Κι έτσι κι εγώ απέμεινα να καρτερώ να ξεπροβάλει ο Ποσειδώνας μου κάθε φορά που ανακάλυπτα μια καινούργια παράλια.

Αλλά αυτός άφαντος.

Και μετά να! Ήρθαν οι φίλοι από μακριά και να οι πατητές, να τα μακροβούτια, να τα παιχνίδια στην άμμο.

Και τα τοστ στο πολυμπάγκ και η μουσική δυνατά στο αμάξι στις καθημερινές διαδρομές μας προς τη θάλασσα .

Τα χάρηκα και με το παραπάνω αλλά το αντηλιακό μου το άλειψα μόνη μου και την μπύρα μου, την παγωμένη, την ήπια πάλι μόνη μου.

Και δεν έκανα βρεγμένες και ιδρωμένες από τον καυτό ήλιο αγκαλιές, ούτε έκανα έρωτα μετά το απογευματινό ντουζάκι μυρίζοντας λοσιόν βανίλια και κανέλα.

Επιλογές κάνουμε όλοι, άλλο όμως επιλέγω κι άλλο αναγκάζομαι να επιλέξω.

Έτσι αναγκάστηκα κι εγώ να περάσω ακόμα ένα καλοκαίρι μακριά σου.

Και ήταν βάσανο, αγάπη μου, γιατί πέσανε τόσα αστέρια αυτό το καλοκαίρι και ούτε ένα δεν πιάσαμε μαζί .Και άσε που πνίγηκα τόσες φορές με τα βρωμοκούκουτσα και ούτε γέλασες μαζί μου, ούτε μου χτύπησες την πλάτη.

Μην το ξανακάνεις. Εκτός κι αν δεν μπορείς. Ή, αν δεν θες. Πραγματικά, δεν ξέρω τι θα με πονέσει πιο πολύ αλλά ό,τι από τα δύο και να 'ναι, θα με βοηθήσει αυτός ο χειμώνας που έρχεται αργά και βασανιστικά να το ξεπεράσω. Α! και σε αυτούς τους παλιόφιλους που ορκίστηκαν σ' ένα από τα ηλιοβασιλέματα, που χάζεψα μαζί τους, ότι θα 'ναι κοντά μου και το άλλο καλοκαίρι, και το άλλο, και το άλλο...

Καλό φθινόπωρο ..

 

Υ.Γ. Από τον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής μου. Σε ευχαριστώ πολύ.